ပညာေရးႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ

ပညာေရးႏွင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ

• 
• 

Details

Category: ပညာရပ္စာတမ္းမ်ား

Published on Saturday, 24 October 2015 02:49

Written by သိန္းႏုိင္

ဖက္ဒရယ္ပညာေရး အပိုင္း (၁၇) ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ အဓိကအခ်က္တစ္ခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး၏ တန္းတူအခြင့္အေရး ရွိျခင္းႏွင့္ ျပည္သူလူထုထံမွ အာဏာဆင္းသက္ျခင္းျဖင့္ တုိင္းျပည္ကို တည္ေဆာက္ျခင္းလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားဟာ ဒီမိုကေရစီ၏ အသက္ေသြးေၾကာလို႔ ဆိုၾကတာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲကာလမ်ားအတြင္း ျပည္သူလူထုမွ မိမိတုိ႔ကို ကုိယ္စားျပဳမည့္သူမ်ား၊ မိမိတို႔က ယံုၾကည္အားထားသူမ်ား၊ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ ရပ္က်ဳိးရြာက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳ ကတိအတုိင္း ထမ္းေဆာင္မည့္သူမ်ား၊ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္ၿပီး ပညာျပည့္၀ ႏွလံုးလွသူမ်ားကို ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခြင့္ ရွိၾကတယ္။ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံရသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း ျပည္သူ႔အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ဥပေဒျပဳခြင့္ ရရွိၾကမယ္။ ျပည္သူ႔ဆႏၵႏွင့္အညီ တုိင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ျခင္း၊ တရားမွ်တစြာ ေဆာင္ရြက္ျခင္းျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေ၀စည္ေသာ လူ႔အသိုက္အၿမံဳကို ခံစားႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ သို႔ေပတဲ့ တရားမွ်တၿပီး လြတ္လပ္ေသာ ပါတီစံု ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏုိင္ဖို႔ဆိုတာဟာ ျပည္သူ႔လူထုတစ္ရပ္လံုးရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးအသိအျမင္ ျပည့္စံုမႈ၊ ႏုိင္ငံေရးအရ ႏုိးၾကားတက္ၾကြမႈဟာ အခရာက်တယ္လို႔ ပညာေရး သုေတသနက ေထာက္ျပထားပါတယ္။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အလွည့္အေျပာင္းအတြက္ အလြန္အေရးပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပဲြ တစ္ခုျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တ-သန္႔ရွင္းပါမွ ျပည္သူ႔ ဆႏၵအစစ္အမွန္ကို သိရမွာျဖစ္ၿပီး ျပည္သူ႔ကိုယ္စားျပဳအစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္မ်ား ေပၚထြန္းလာမွာပါ။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ ဆန္႔က်င္ဖက္အုပ္စုမ်ားႏွင့္ လက္ရွိအာဏာရ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရတို႔ရဲ႕ ဖက္ဒရယ္ ျမည္သံမ်ား အနည္းငယ္ က်ယ္ေလာင္လာေနတဲ့ ၂၀၁၅ ႏုိင္ငံေရးစင္ျမင့္ဟာ တုိင္းရင္းသားတို႔ အႏွစ္ႏွစ္အလလက ေမွ်ာ္ရည္တမ္းတခဲ့ရသည့္ ဖက္ဒရယ္အိပ္မက္၏ အဦးအစလည္း ျဖစ္ေလမည္လား။ တည္ဆဲ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒက ဖက္ဒရယ္အာမခံခ်က္ မေပးထားေသးသည့္တုိင္၊ မုိင္တုိ္င္မ်ားစြာ ေ၀းကြာေနသည့္တုိင္ အဓိက ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ key players မ်ားထံမွ ေရြးေကာက္ပြဲကာလအႀကိဳတြင္ ၾကားနာေနရသည့္ ဖက္ဒရယ္အသံကိုေတာ့ တုိင္းရင္းသားျပည္သူေတြက မယံုတ၀က္၊ မုဒိတာစိတ္နဲ႔  အံ့အားသင့္ေနၾကပါတယ္။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ပိုမို ရင္ခုန္ခ်င္စရာ ျဖစ္မိၾကတာဟာ မဆန္းပါဘူး။
မ်ဳိးဆက္အလြန္ျခား ေရြးေကာက္ပြဲမွာ စိုးရိမ္စရာ
ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားစရာမ်ားစြာ ရွိလာပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက ပါတီစံုဒီမိုကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို က်င္းပခဲ့တာဟာ ၅ ႀကိမ္မွ်သာ ရွိပါေသးတယ္။ မ်ဳိးဆက္မ်ားစြာ ျခားနားခဲ့ၿပီးမွ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားကို တစ္ႀကိမ္ က်င္းပသလို ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ပံုမွန္ဒီမိုကေရစီ တုိင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ ၃ - ၄ ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ က်င္းပၾကရတယ္။ လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၄၀ အတြင္း သံုးႀကိမ္မွ်သာ ရွိေသးတဲ့အျပင္ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး သင္ခန္းစာမ်ားကို တစ္လံုးတစ္ပါဒမွ်ပင္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားမႈ မရွိခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ အေျခခံလူထုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲဆုိ္င္ရာ အသိအျမင္တိ္ု႔ အားနည္းေနလ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါဟာအင္မတန္ စိုးရိမ္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပရျခင္း၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို အမ်ားျပည္သူလူထု မသိၾကေၾကာင္းကို ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မစ္ရွင္ဥကၠဌ ဦးတင္ေအးကိုယ္တုိင္က ၀န္ခံ ေျပာဆိုထားတာပါ။
ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရန္ လြန္စြာ နီးကပ္ေနၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း အေျခခံျပည္သူမ်ားအၾကားတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ အႏွစ္သာရႏွင့္ လုပ္ထံုးမ်ား၊ မိမိ၏ မိသားစု၊ ရပ္ရြာ၊ ျပည္နယ္ႏွင့္ ႏုိ္င္ငံအေပၚ အက်ဳိးသက္ေရာက္ပံုမ်ားကို သိျမင္ႏုိ္င္မႈ လြန္စြာ အားနည္း ေနေသးေၾကာင္းကိုလည္း  ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္။ ဆႏၵမဲေပးျခင္းဟာ လြန္စြာ တန္ဖိုးရွိလွတဲ့  မိမိတို႔၏ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံသား အခြင့္အေရးတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းကို သိရွိဖို႔ လိုအပ္လွတယ္။ မဲစာရင္း မွန္ကန္ေရးမွာပင္ ျပႆနာ ရွိေနၿပီျဖစ္သည္။ မဲစာရင္းမွန္ကန္ေရး ရာခုိင္ႏႈန္း ၃၀ သာ တာ၀န္ယူမည္ ဆုိသည္မွာ တာ၀န္မေက်ရာေရာက္ေၾကာင္း ျပည္ေထာင္စု ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မစ္ရွင္ UEC အား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေ၀ဖန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵရွင္တို႔အေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ရန္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေနမ်ားကို မီးေမာင္းထုိးျပလိုက္ျခင္းပါ။ ႏုိင္ငံေရးအသိအျမင္ အားနည္းျခင္းနဲ႔  ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မသာမာျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏုနယ္လွတဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္လည္း အႏၱရာယ္ရွိေနတတ္ပါတယ္။
အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း ဗဟုသုတမ်ားနဲ႔ ဆႏၵမဲေပးျခင္းတို႔ကို နယ္တိုင္းမွာ ပညာေပး ေဆြးေႏြးေနၾကတာကလည္း ေက်းဇူးတင္စရာပါ။ သို႔ေပတဲ့ အသက္ႀကီးမွ သင္ရတဲ့ ရက္ပိုင္းေလာက္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားထက္စာရင္ စာသင္ေက်ာင္းေတြက ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးလိုက္မွ ရင္ဘတ္ထဲကို ေရာက္မွာပါ။
၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲ နီးကပ္လာတာနဲ႔အမွ် ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားႏွင့္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအ၀င္ ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕အား လူမ်ဳိးေရးႏွင့္ ဘာသာေရး အသုံးျပဳၿပီး ၀ါဒျဖန္႔ ေျပာဆုိတုိက္ခုိက္မႈေတြ၊ လုပ္ႀကံေရးသားမႈေတြ ပုိမ်ားလာေနတယ္။ ဒါဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ တည္ၿငိမ္မႈ ထိခုိက္ႏုိင္သည့္အျပင္ ႏုိင္ငံ၏ ဂုဏ္သိကၡာပါ က်ဆင္းေစၿပီး သက္ဆုိင္ရာက အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ရမည့္အျပင္ ျပည္သူမ်ား သတိထားရန္ လုိအပ္ေၾကာင္း အရပ္ဘက္လူမႈ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမွ ပုဂၢိဳလ္အခ်ဳိ႕က ေျပာၾကားထားလည္းရွိေနတယ္။ ဒါေတြဟာလည္း မ်ားမၾကာမီ ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း မဲဆႏၵရွင္မ်ားျဖစ္လာၾကမည့္ လူငယ္ေက်ာင္းသားမ်ား ေလ့လာခြင့္ ရရွိၾကသင့္ပါတယ္။ ပါတီမူ၀ါဒမ်ား၊ ကတိက၀တ္မ်ား၊ တုိင္းျပည္လိုအပ္ခ်က္မ်ား၊ မဲဆြယ္တရားႏွင့္ ၀ါဒျဖန္႔ေ၀ျခင္း၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးတိုက္ခုိက္ျခင္း၊ လူမ်ဳိးေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ပဋိပကၡျဖစ္ေစရန္ ေရးသားလံႈ႔ေဆာ္ခ်က္တို႔ ကြဲျပားျခားနားစြာျဖင့္ သံုးသပ္ႏုိင္ၾကမည္။ မွန္ကန္ေသာ ခံယူခ်က္ျဖင့္ ေရြးခ်ယ္မႈ မွန္ကန္စြာ မဲဆႏၵေပးႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ပါ။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ႏုိင္စြမ္းရွိေသာ ႏုိင္ငံသားမ်ား ျဖစ္လာေစဖို႔ဆုိတာကေတာ့ စာသင္ခန္းမ်ားက ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးရမယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း သင္ၾကားၾကပါစို႔ -
ေမြးဖြားလာစဥ္က ဒီမိုကေရစီဆုိတာကို ဘယ္သူမွ သိျမင္နားလည္မႈ မရွိပါဘူး။ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမွသာလွ်င္ တတ္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ စြမး္ရည္တစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။ တရားမွ်တစြာ ျပဳမူလုပ္ကိုင္တတ္လာမယ္။ အေၾကာက္တရားေၾကာင့္ မလုပ္ရဲ၊ မကိုင္ရဲတာမ်ဳးိလည္းမဟုတ္ဘူး။ မတရားဘူး၊ မလုပ္သင့္ဘူးဆိုတာကို သိနားလည္လာလို႔ မလုပ္တာမ်ဳိးကို ဆိုလိုပါတယ္။ တရားသျဖင့္ ဓမၼနည္းလမ္းတက် ျပဳမူလုပ္ကုိင္ၿပီး ေနတတ္လာမယ္။
အခုလို ေရြးေကာက္ပြဲခ်ိန္ခါဟာ စာသင္ခန္းတြင္းမွာ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ မျဖစ္မေန ေလ့လာဖို႔ရာ အခြင့္အလမ္းတစ္ခုပါပဲ။ ဂ်ာနယ္မ်ားမွာ ပါရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံ ေရးပါတီမ်ားရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကညာစာတမ္းမ်ား၊ သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေလ့လာဖတ္ရႈၾကမယ္။ စာသင္ခန္းအတြင္းမွာ သံုးသပ္ေ၀ဘန္ၾကမယ္။ က႑အသီးသီးမွာ သက္ဆုိင္ရာ ပါတီမ်ားရဲ႕ မူ၀ါဒသေဘာထားက ဘယ္လိုရွိသလဲ။ ဒီတုိင္းရင္းသားျပည္နယ္မွာ၊ ဒီမဲဆႏၵနယ္မွာ ပါ၀င္ယွဥ္ျပိဳင္ၾကမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြက ဒီျပည္နယ္၊ ဒီေဒသအတြက္ ဘာလုပ္ေပးမယ္လို႔ ကတိက၀တ္ခံထားၾကလဲ။ တကယ္လည္းပဲ လုပ္ႏုိင္မွာလား။ တုိင္းရင္းသားအေရးကိစၥလိုမ်ဳိး၊ ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးခြင့္လိုမ်ဳိးကို ဘယ္ပါတီေတြက လုပ္ကိုင္မယ္လို႔ မဲဆြယ္ေနၾကသလဲ။ ဥပမာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအေရးကို ပါတီၾကီးေတြက ထည့္သြင္းထားလာၾကတာေတြ႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ၾကမွာလဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ကတိက၀တ္ေတြကို လုပ္ႏုိင္- မလုပ္ႏုိင္ ေဆြးေႏြးၾကမယ္။ ဒီဘိတ္အေျချပဳ သင္ၾကားနည္းလမ္းေတြ၊ အုပ္စုအလိုက္ေဆြးေႏြးမႈေတြ၊ သမၼတေလာင္း၊ အမတ္ေလာင္းေနရာေတြက မဲဆြယ္တရားေဟာေျပာစည္းရံုးတဲ့ role play လိုမ်ဳိးေတြကို အသံုးျပဳသင္ၾကားႏုိင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားမွာ မဲဆႏၵေပးျခင္းထက္ ပိုမိုတဲ့ အျခားေသာ အေရးႀကီးတဲ့ အဓိပၸါယ္ေတြ မ်ားစြာ ရွိေနပါတယ္။ ဘ၀ေနနည္းတစ္ခုလည္းျဖစ္ၿပီး လူထုရဲ႕ အသိပညာ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈစြမ္းရည္ေတြနဲ႔ စံတန္ဖိုးေတြ ရရွိေစတဲ့ အဓိကအခ်က္လည္းျဖစ္တယ္။ ဒါမွသာ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံသားျဖစ္လာမယ္။ ျပည္သူ႔နီတိနဲ႔ ႏုိင္ငံသားပညာေရးသင္ရိုးညႊန္းတမ္းက ဒီလို ႏုိင္ငံသားေတြျဖစ္လာဖို႔ရာ တာ၀န္ယူေလ့က်င့္ ေပးပါတယ္။  Civic ျပည္သူ႔နီတိဘာသာရပ္ သင္ရိုးရဲ႕ အဓိက ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ က်င့္၀တ္နီတိကို ေလးစားလုိက္နာတတ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံသားေတြ ျဖစ္လာဖို႔ပါပဲ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔ ရပ္ရြာမွာ ႏုိးၾကားတက္ၾကြတဲ့သူေတြ၊ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းေတြကို ခံစားသိျမင္ၿပီး လိုက္နာက်င့္သံုးတဲ့သူေတြ၊ အစိုးရရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို နားလည္ၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္လာေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးျခင္းပါ။ ဒါဟာ ၂၁ ရာစု ႏုိင္ငံတကာ ေက်ာင္းပညာေရးမွာ အေရးႀကီးတဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ တစ္ခုလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မသင္မေနရအဆင့္ သတ္မွတ္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့က်င့္ေပးၾကရတယ္။
ႏုိင္ငံေရးသုခမိန္ေတြ၊ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆိုမိန္႔ခဲ့တာေတြကိုလည္း ေက်ာင္းသားမ်ားဟာ ေလ့လာခြင့္ ရရွိသင့္ပါတယ္။ မက္ဟင္နရီေဟာင္း (Mc. Henry Howe) က “သင္သည္ ႏုိင္ငံေရးကို အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းမႈအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါက ရိုးသားသူျဖစ္ရန္ မလြယ္ကူေတာ့ေခ်၊”၊ သီအိုဒိုရုစဘဲ့ (Theodore Roosevelt) က - “အေအာင္ျမင္ဆံုးေသာ ႏုိင္ငံေရးသမားဆိုသည္မွာ အျခားသူမ်ား ေတြးေတာစဥ္းစားေနသည့္ အေၾကာင္းရပ္မ်ားကို အက်ယ္ေလာင္ဆံုးႏွင့္ အႀကိမ္အမ်ားဆံုး ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုသူျဖစ္သည္”၊ လူ႔ခြစာ စာေရးဆရာႀကီး ဘားနတ္ေရွာ (Bernard Shaw) ကေတာ့ “ဘာတစ္ခုမွ မသိပါပဲႏွင့္ အရာရာတုိင္းကို သိသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆေနသူကား ႏုိင္ငံေရးသမားပင္တည္း”၊ အာရ္၊ အယ္၊ စတီဗင္ဆင္န္ (R.L. Stevenson) ကမူ “မည္သည့္ျပင္ဆင္မႈမ်ဳိးမွ မလိုဟု ထင္ျမင္ယူဆျခင္း ခံရသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အလုပ္အကိုင္မွာ ႏုိင္ငံေရးသမားအလုပ္ပင္ျဖစ္သည္”၊ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ တခါတရံမွ အစည္းအေ၀းလုပ္ၿပီးေတာ့ စင္ျမင့္ေပၚက ေျပာတဲ့လူက ေျပာ၊ နားေထာင္တဲ့လူက နားေထာင္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး…။ အၿမဲတမ္းအားျဖင့္ တတိုင္းျပည္လံုးမွာရွိတဲ့ တုိင္းသူျပည္သားေတြဟာ မိမိတို႔ရဲ႕ ဆုိင္ရာဆိုင္ရာအက်ဳိးေတြကို ဆုိင္သလို ဖြဲ႔စည္းၿပီးေတာ့ကာ မိမိတို႔ ျပႆနာေတြကို လုပ္ၿပီးေတာ့ကာ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ အၿမဲတမ္း လုပ္ေနတဲ့ ကိစၥျဖစ္တယ္။” -စတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အဆိုအမိန္႔ေတြကို စုေပါင္းေလ့လာၿပီး မ်က္ေမွာက္ေခတ္နဲ႔ ယွဥ္လို႔ ျပန္လည္ေဆြးေႏြးၾကမယ္။
ဒါ့အျပင္ ျမန္မာမႈ၊ မြန္မႈထဲမွာ ေရွးမြန္-ဗမာပညာရွိမ်ား ထည့္သြင္းထားခဲ့ၾကတဲ့ - တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္သူတို႔ က်င့္ႀကံရမယ့္ အပရိဟာနယတရား ခုႏွစ္ပါး၊ ရာေဇာ၀ါဒသုတၱန္လာ မင္းက်င့္တရား ၁၀ ပါး၊ ဗလ ငါးပါး၊ တုိင္းျပည္၏ ရတနာ ကိုးပါးကို မႏွိပ္စက္ မညႇဥ္းပန္းရာလို႔ဆိုထားတဲ့ ကာမ႑ကီက်မ္း - စတဲ့ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေတြကိုလည္း ျပည္သူ႔နီတိလို ဘာသာရပ္မ်ဳိး၊ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံေရး ေခါင္းစဥ္လိုမ်ဳိးမွာ သင္ၾကားေပးႏုိင္တယ္။
ေရြးေကာက္ပြဲ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းနဲ႔ ေခါင္းစဥ္မ်ား
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ အိမ္နီးနားခ်င္း အိႏၵိယႏုိ္င္ငံႏွင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံတို႔မွာ ရပ္ရြာလူမႈအဖြဲ႔အစည္း၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ား၊ ရိုးရာဓေလ့မ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္လို႔ ျပည္သူ႔နီတိနဲ႔ ႏုိင္ငံသားပညာေရး ဘာသာရပ္ကို မူလတန္းအဆင့္မ်ားမွာကတည္းက ေလ့က်င့္ သင္ၾကားၾကပါတယ္။ အမ်ဳိးသားသင္ရိုးညႊန္းတမ္း စံႏႈန္းမ်ားကို အသစ္တဖန္ျပန္လည္ ျပဳစုၾကတဲ့အခါမွာ ျပည္သူ႔နီတိနဲ႔ ႏုိင္ငံသားပညာေရးက႑ကို တခုတ္တရ ထည့္သြင္းလာၾကပါတယ္။
ျပည္သူ႔နီတိ၊ နုိင္ငံေရးသိပၸံဘာသာရပ္ကို တတိယတန္းကေန ဒသမတန္းအထိ (အသက္ ၈ ႏွစ္ကေန ၁၆ ႏွစ္အထိ) အတန္းတုိင္းမွာ လူမႈေရးဘာသာရပ္နဲ႔ တြဲဖက္လို႔ျဖစ္ေစ၊ သီးသန္႔ သင္ၾကားမႈအေနနဲ႔ျဖစ္ေစ တစ္ပတ္ကို အနည္းဆံုး ၂ ခ်ိန္ေလာက္ သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ၁၁ တန္းနဲ႔ ၁၂ တန္းမွာ အထူးျပဳဘာသာရ ပ္တစ္ခုအေနနဲ႔လည္း ဘာသာတြဲေရြးခ်ယ္မႈမွာ ထည့္သြင္းႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း တကၠသိုလ္မွာ အထူးျပဳေလ့လာလိုသူေတြ၊ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေရးသမားေတြအတြက္ အေျခခံေကာင္းေတြ ရမယ္မဟုတ္လား။
မူလတန္းအရြယ္ေတြမွာ ေလးစားမႈဆိုတဲ့ သင္ခန္းစာေခါင္းစဥ္ကို အေသအခ်ာ သင္ၾကား ေပးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေတာ့ မတူ ကြဲျပားတဲ့ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာတရားမ်ားအေပၚမွာ ေလးစားစြာနဲ႔ ဆက္ဆံတတ္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ဖက္ကို ေလးစားစြာ ျပဳမူေျပာဆို ဆက္ဆံတတ္ဖို႔ဆိုတာဟာ ပညာေရးက ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမွ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ ခံယူထားၾကတယ္။ ဒါဟာ ပါတီစံုေရြးေကာက္ပြဲလို၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္မႈလိုကိစၥေတြမွာ မရွိမျဖစ္ အေျခခံထားရမယ့္ ေမတၱာစိတ္ပဲ မဟုတ္လား။ အျပန္အလွန္ အမွီသဟဲျပဳ ရွင္သန္ေနၾကတယ္ဆိုတာကို သိျမင္လာဖို႔ပါ။ မိမိရဲ႕ အခြင့္ အေရးနဲ႔ လြတ္လပ္မႈအေပၚမွာ တန္ဖိုးထားတတ္ျခင္းနဲ႔ အျခားသူတစ္ပါးရဲ႕ အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္မႈကိုလည္း မထိပါးေစဖို႔ သင္ၾကားေပးတယ္။ အၾကမ္းဖက္တဲ့၊ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားတဲ့ နည္းလမ္းမ်ားနဲ႔ ျပႆနာေတြကို မေျဖရွင္း ၾကဖို႔ရာကိုလည္း သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွာ ထည့္သြင္း သင္ၾကားေပးပါတယ္။ ေက်းရြာရပ္ကြက္လူႀကီးကို ဒီမိုကေရစီနည္းက် ဘယ္လို မဲေပး၊ ေရြးေကာက္ၾကသလဲဆုိတာ ဆဌမတန္းေက်ာင္းသားေတြ ေလ့လာခြင့္ရၾကတယ္။ ႀကိဳတင္မဲ၊ မဲလိမ္၊ မဲခိုး၊ မဲမေပးတဲ့ ဆိုးက်ဳိးကိုလည္း စာသင္ခန္းေတြမွာ ေဆြးေႏြးခြင့္ ရရွိၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢကို ေက်ာင္းတုိင္းမွာ ဖြဲ႔စည္းထားၾကၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲကို ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းတက် က်င္းပျခင္းဟာလည္း အနာဂတ္တုိင္းျပည္အတြက္ အေရးပါတဲ့ ပညာေရးလုပ္ငန္းပါပဲ။ ေက်ာင္းသားတာ၀န္ မေက်ပြန္ျခင္း၊ ႏုိင္ငံသားတာ၀န္ မေက်ပြန္ျခင္း ေခါင္းစဥ္လိုမ်ဳိးကိုလည္း သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွာ ထည့္သြင္းသင္ၾကားၾကတယ္။
အတန္းအဆင့္အလိုက္ တတ္ေျမာက္ရမယ့္ စြမ္းရည္မ်ားနဲ႔ အသိပညာ ဗဟုသုတေတြကိုလည္း အတိအက် ထည့္သြင္း ေဖၚျပထားတယ္။ ေက်ာင္းလုပ္ငန္းမ်ားမွာ၊ ရပ္ရြာလုပ္ငန္းမ်ားမွာ၊ တုိင္းျပည္မွာ လုိအပ္တဲ့ တာ၀န္ယူရမယ့္ မိမိတာ၀န္ ၀တၱရားမ်ားကို ယူတတ္ေစဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါရွိတယ္။ သူတပါးကို ကူညီဖို႔ရာလည္း စာသင္ခန္းအတြင္းမွာ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ တရားမွ်တမႈဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ကို မိမိနယ္ေျမနဲ႔ ရပ္ရြာ၊ တုိင္းျပည္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ၊ ပကတိ စစ္မွန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ လူမႈစီးပြား ျပႆနာမ်ားကို အေျခခံၿပီးေတာ့ ၉ တန္း၊ ၁၀ တန္းေက်ာင္းသားေတြဟာ စာသင္ခန္းမ်ားအတြင္းမွာ ေတြးေတာၾက၊ ေဆြးေႏြးၾက၊ တင္ျပၾကပါတယ္။ အခြင့္အာဏာအေၾကာင္း၊ အစုိးရဖြဲ႔စည္းပံု၊ ဒီမိုကေရစီ၊ ဖက္ဒရယ္၊ ပါလီမန္၊ ေရြးေကာက္ပံု၊ ဥပေဒျပဳ ျပဌာန္းပံုနဲ႔ အစိုးရ အဆင့္အဆင့္ရဲ႕ တာ၀န္၀တၱရားမ်ားကိုလည္း သင္ခန္းစာအေနနဲ႔ သင္ယူေလ့လာၾကရတယ္။
လက္ရွိျမန္မာႏုိ္င္ငံေရးစနစ္ဟာ pseudo-presidential system ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္အၾကား check and balance ပ်က္ျပားေနေၾကာင္းတို႔ကိုလည္း ေလ့လာခြင့္ ရရွိသင့္ၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳႏုိင္ျခင္း၊ မဲအျပတ္အသတ္ ႏုိင္ျခင္းမွာလည္း “majority tyranny”, “tyranny of the masses” အႏၱရာယ္ရွိေၾကာင္းတို႔ကို သိရွိထားသင့္ပါတယ္။ လူနည္းစု တုိင္းရင္းသားမ်ားအတြက္ ပိုၿပီးေတာ့ သတိထားရမယ့္ အခ်က္မဟုတ္ပါလား။
လက္ရွိျမန္မာျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ႏွင့္ ကမၻာ့ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံမ်ား၏ ကြာဟျခားနားခ်က္၊ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ စစ္တပ္ကုိယ္စားလွယ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ အျခားႏုိင္ငံမ်ား၏ လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ မရွိျခင္း၊ သမၼတကို ေရြးခ်ယ္ၾကပံုမ်ား၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္စနစ္ႏွင့္ သမၼတစနစ္တို႔အၾကား ျခားနားခ်က္၊ ျပည္နယ္ေရြးေကာက္ပြဲစနစ္၊ ျပည္နယ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းပံုတို႔ကို အထက္တန္းအဆင့္မ်ားႏွင့္ ေကာလိပ္တို႔တြင္ အက်ယ္တ၀င့္ ေလ့လာခြင့္ ရရွိၾကသင့္တယ္။ ႏုိ၀င္ဘာ ၈ ရက္ေန႔ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ႏိုိင္ငံတကာမွ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ အခ်က္ ၇ ခ်က္ကိုလည္း အထက္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားအေနနွင့္ သိသင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။ ေ၀၀ါးမႈအခ်ဳိ႕ျဖင့္ ဒီခ်ဳပ္ပါတီ၊ ျပည္ခုိင္ၿဖိဳးပါတီရဲ႕ အတြင္းပို္င္း အားၿပိဳင္မႈ၊ မဘသႏွင့္ ဗုဒၶဘာသာအမ်ဳိးသားေရး၀ါဒီမ်ား၊ ဘဂၤလီဒုကၡသည္အေရး၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားႏွင့္ တစ္ႏုိင္ငံလံုး ပစ္ခတ္တုိက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရး NCA စာခ်ဳပ္၊ စီးပြားေရး တံု႔ဆုိင္းမႈမ်ား၊ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္အမတ္ေနရာ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းႏွင့္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္၏ အခန္းက႑ - ဒီအခ်က္ ၇ ခ်က္ဟာ စာသင္ခန္းမ်ားအတြင္းမွာ အက်ယ္တ၀င့္ ေလ့လာခြင့္ ရရွိသင့္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲႏွင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေခါင္းစဥ္မ်ားပါ။ ဒီလိုေလ့လာေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ရရွိမွသာလွ်င္ မွန္ကန္တဲ့ ေရြးခ်ယ္မႈကို စဥ္းစားဥာဏ္ႏွင့္ ခ်မွတ္တတ္မွာပါ။ ပကတိ အေျခအေနမ်ားနဲ႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ တုိင္းေရးျပည္ရာကိုလည္း စိတ္ပါ၀င္စားမႈ ရရွိလာၾကမယ္။
စာသင္ေက်ာင္းမ်ားက ပိုမို ေက်ပြန္သင့္တဲ့ တာ၀န္ႀကီးတစ္ရပ္
လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးစ တေခတ္တခါက အသံုးျပဳခဲ့ဖူးတဲ့ ျပည္သူ႔နီတိသင္ရိုးညႊန္းတမ္းကို ျပန္လည္ ဆန္းသစ္၊ အသက္သြင္းလို႔ စာသင္ခန္းမ်ားမွာ အျမန္ဆံုး အသံုးျပဳသင့္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ေတာ့ ေနာင္ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္း သိပ္မေ၀းလွတဲ့ အနာဂတ္ကာလမွာ ဆႏၵမဲေပးၾကရေတာ့မယ့္ ဒီေန႔ မူ၊ လယ္၊ ထက္ ေက်ာင္းသားေတြကို ေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္း သင္ၾကားေပးျခင္းဟာ ပိုမိုေသခ်ာတဲ့ ဒီမိုကေရစီတုိင္းျပည္ကို ထူေထာင္ျခင္းပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီကို ယုယုယယ ပ်ဳိးေထာင္ေနရဆဲ တုိင္းျပည္အတြက္ မူလယ္ထက္ အတန္းမ်ားမွာ သီးသန္႔ဘာသာရပ္တစ္ခုအေနနဲ႔ တစ္ပတ္ကို ၂ ခ်ိန္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ထားၿပီး တိက်တဲ့ သင္ရိုးညြန္းတမ္း၊ သင္ခန္းစာမ်ားနဲ႔ သင္ၾကားရန္ တုိက္တြန္းလိုပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းဆရာဆရာမမ်ားဟာ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးတစ္ခု ျဖစ္လာေစရန္ မဲရံုေစာင့္ျခင္း၊ ႀကီးႀကပ္ျခင္းအလုပ္တုိ႔ကို တုိင္းျပည္အတြက္ တာ၀န္သိသိ၊ ေက်ေက်ပြန္ပြန္ လုပ္ေပးႏုိင္ပါတယ္။ မဲရံုမ်ားကို ႀကီးၾကပ္ေရးတာ၀န္ျဖင့္ ေရြးေကာက္ပြဲ ပုံရိပ္ကို မထိခုိက္ေစဖို႔ ဆရာဆရာမတို႔ကို အားကိုးျခင္းအေပၚ အျငင္းမပြားလိုပါ။  သို႔ေပတဲ့ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္း က်နစြာနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲျဖစ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ ႏုိင္ငံေရး အေျခခံ အသိတရားမ်ားကို ငယ္ရြယ္စဥ္မွာကတည္းက သင္ၾကားေပးဖို႔ရယ္၊ အနာဂတ္သမၼတေလာင္းမ်ား၊ အမတ္ေလာင္းမ်ားကို က်င့္၀တ္နီတိနဲ႔ ျပည့္စံုေအာင္၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ေလးစားလိုက္နာတတ္ေအာင္၊ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို ႏွလံုးသားထဲေရာက္ေအာင္ သင္ၾကား ေလ့က်င့္ေပးရမယ့္ ပညာေရးရဲ႕ မူလတာ၀န္မ်ားကိုေတာ့ (မပ်က္မကြက္) ပိုမို ေက်ပြန္သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား။
သိန္းႏုိင္ (ေမာကၡပညာေရး)
ဖက္ဒရယ္ပညာေရး အပုိင္း (၁၇) သံလြင္တိုင္းမ္ဂ်ာနယ္၊ ၂၄ ေအာက္တိုဘာ ၂၀၁၅၊ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕။