Monday, December 28, 2015

သခၤန္း စာ ေတြ ျပည့္ ႏွက္ ေန တဲ့ အတိတ္ သမိုင္း

သခၤန္း စာ ေတြ ျပည့္ ႏွက္ ေန တဲ့ အတိတ္ သမိုင္း 
by သင္း နီနီ ၁၈၂၄ (၁၁၈၆ ) = ပထမ အဂၤလိပ္ ျမန္ မာ က်ဴး ေက်ာ္ စစ္။ (၃၂ ) ၾကာ ခဲ့ ျပီး ေနာက္ (၁၈၅၆ ) (၁၂၁၈) မွာ ဒုတိယ အဂၤလိပ္ -ျမန္မာက်ဴးေက်ာ္ စစ္။ထို မွ တစ္ ဖန္ (၂၉) ႏွစ္ ၾကာ ျပီး ေနာက္ (၁၈၈၅) (၁၂၄၇ ) တြင္ တတိ ယ အဂၤလိပ္ -ျမန္ မာ က်ဴး ေက်ာ္ စစ္ ။ရ ရာ လက္ နက္ ေတြ နဲ့ ကိုင္ စဲြ ေတာ္ လွန္ ခဲ့ ၾက တယ္ ။ အား မတန္ ေတာ့ မာန္ ေလွ်ာ့ ခဲ့ ရ တယ္ ။လက္ နက္ ကိုင္ ေတာ္ လွန္ ေရး ေတြ ေခတၱ ငုပ္ ရွဳိး သြား ခဲ့ ရ တယ္ ။ အဲ့ ဒီ ေနာက္ ပိုင္း ႏွစ္ (၂၀ ) ၾကား လာ တဲ့ (၁၉၀၅ ) (၁၂၆၇ ) မွာ လူ မွဳ့ ေရး /ဘာသာေရး ကို အေျခ ျပီး အဖဲြ့ ေတြ အသင္း ေတြ ေပၚ ေပါက္ လာခဲ့ ပါ တယ္ ။ အထင္အရွား ဆံုး က ေတာ့ YMBA လို့ ေခၚ တဲ့ အသင္းခ်ဳပ္ ၾကီး ပါ ပဲ။အသင္း ၾကီး ရဲ့ စည္း ရံုးေရး စြမ္း အား /စြမ္း ပကားထိေရာက္ ထက္ ျမက္ ခဲ့ လို့ ႏွစ္ (၂၀) ၾကာ လာ တဲ့ (၁၉၂၀ ) ((၁၂၈၂ ) မွာ ျမန္မာအသင္းခ်ဳပ္ ၾကီး GCBA လို့ ေျပာင္း လဲ ျပင္ ဆင္ ဖဲြ့ စည္း လဴုွပ္ ေဆာင္ ခဲ့ ၾက ပါ တယ္ ။ အဲ့ဒီ ကာလ အတြင္း မွာ ပဲ (ပထမ ဆံုး ) ေက်ာင္း သား သပိတ္ တိုက္ ပဲြ ေအာင္ ျမင္ စြာ ႏဲြ ႏိုင္ ခဲ့ တယ္ ။ဦးဘေဖ/ဦးပု/ဦးထြန္းရွိန္ /အစရွိတဲ့ မ်ိဳး ခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္ ေတြ အျပင္ ။ သာသနာ့ အာ ဇာနည္ ေတြ ထဲ က ဆရာ ေတာ္ ဦးဥတၱမ / ဆရာ ေတာ္ ဦး၀ိ စာ ရ တို့ အား လံုး ဟာ နယ္ ခ်ဲ့ ေတာ္ လွန္ ေရး တပ္ ဦး မွာ ဦေဆာင္ မွဳ့ ေပးခဲ့ ၾက ပါ တယ္ ။ အဂၤလိပ္ ဘုင္ ခံ ကို ေမာ္ မၾကည့္ ရဲ တဲ့ ေခတ္ ၾကီး မွာ “ ဘုရင္ ခံ ဆာရယ္ ဂ်ီ နယ္လ္ က ရက္ ေဒါက္ ကို ” ျမန္ မာ့ ေျမ ေပၚ မွ ေမာင္း ထုတ္ ခဲ့ တာ ဆရာ ေတာ္ ဦး ဥတၱမ ပါ ။ အစာငတ္ ခံ(၁၆၆)ရက္ ဆႏၵ ျပ ရင္း ေနာက္ ဆံုး အခ်ိန္ အ ထိ ရ ဟန္း ဘ၀ နဲ့ ေထာင္ ထဲ မွာ ပ်ံ လြန္ ေတာ္ မူ ခဲ့ တာ ဆရာ ေတာ္ ဦး ၀ိ စာ ရ ပါ ။ (၁၉၂၀)((၁၂၈၂) ျပီး တဲ့ ေနာက္ ပိုင္း (၁၆) ႏွစ္ ၾကာ တဲ့ အေျခ အေန ကို တင္ ျပ ရ မယ္ ဆို ရင္ (၁၉၃၆) (၁၂၉၈) ကာလ ဟာ ဆို ရင္ ျဖင့္ နယ္ ခ်ဲ့ ကို ဆန့္ က်င္ တိုက္ ပဲြ ၀င္ ရာ မွာ အရွိန္ အေကာင္း ဆံုး ရ ေန ျပီး ျဖစ္ တဲ့ အခ်ိန္ ပါ ။ ဒို့ လူ မ်ိဳး ဟာ က်ြန္ လူ မ်ိဳး မဟုတ္ ဘူး။သခင္ လူ မ်ိဳး ျဖစ္ တယ္ လို့ ခံ ယူ ခ်က္ ထား ျပီး အမည္ အေရွ့ မွာ “ သခင္ ” တပ္ ေခၚ ၾက တဲ့ ကာ လ ေပါ့ ။ ဒုတိ ယ ေက်ာင္း သားသပိတ္ ျဖစ္ ခဲ့ တဲ့ ကာ လ ပါ ။ လွဳပ္ ရွား မွဳ့ ေတြ ကို အေသး မစိတ္ ေတာ့ ပါ ။စာ ေလး မွာ စိုး တာ က တစ္ ေၾကာင္း ေျပာ လို ရင္ ဦးတည္ ခ်က္ ေပ်ာက္ မွာ စိုး လို့ က တစ္ ေၾကာင္း မို့ ပါ ။ (၁၉၃၆ )(၁၂၉၈ ) မွ (၂) ၾကာ လြန္ ေျမာက္ လာ ျပီး ေနာက္ ++(၁၉၃၈ ) ++ (၁၃၀၀)++ ျပည့္ ႏွစ္ ကို ေတာ့ ျမန္ မွာ သမိုင္း မွာ တိုင္း ျပည္ တည္ သေရြ့ ။ လူ မ်ိဳး တည္ ေန ေသး သေရြ့ ဘယ္ လို မွ ေမ့ မေကာင္း တဲ့ အေထြ ေထြ သပိတ္ လွဳပ္ ရွား မွဳ့ ၾကီး တစ္ ခု ျဖစ္ ခဲ့ ပါ တယ္ ။ႏိုင္ ငံ သမိုင္း မွာ ***တစ္ ေထာင့္ သံုး ရာ ျပည့္ အေရး ေတာ္ ပံု ေတာ္ ” လို့ ကမၼည္းေမာ္ ကြန္း တင္ ထား ႏိုင္ ခဲ့ ၾက တဲ့ ေန့ ၾကီး ရက္ ျမတ္ တစ္ ရက္ ဆို ပါ ပဲ ။အဘယ္ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆို ေသာ္ ထို ႏွစ္ အတြင္း မွာ ပင္ လယ္ သမားအေရး ေတာ္ ပံု / အလုပ္ သမား အေရး ေတာ္ ပံု / တတိယ ေက်ာင္း သား သပိတ္ / အို င္ စီ အက္စ္ ၀န္ထမ္း ေတြ ပါ အပါ အ၀င္ တစ္ ႏိုင္ ငံ လံု နယ္ ခ်ဲ့ အုပ္ ခ်ဳပ္ သူ လူ တန္း စား ေတြ ကို တစ္ ခဲ နက္ အံု ၾကြ ေတာ္ လွန္ ဆန့္ က်င္ ပုန္ ကန္ ခဲ့ တဲ့ ႏွစ္ တစ္ ႏွစ္ ပါ ။ ၁၃၀၀ ရာ ျပည့္ အေရး ေတာ္ ပံု ၾကီး ေၾကာင့္ ႏိုင္ ငံ ေရး အသိ ိုး ၾကား လာ တဲ့ လူငယ္ ေတြ ဟာ လံုး၀ လြတ္ လပ္ ေရး ဆို တဲ့ အေတြး အေခၚ ကို ေတြး ေခၚ လာ ႏိုင္ ခဲ့ ၾက ပါ တယ္ ။ လက္ နက္ နဲ့ ရန္ သူ ကို လက္ နက္ နဲ့ ပဲ ျပန္ ေတာ္ လွန္ ရ မယ္ ဆို တဲ့ အသိ မ်ိဴး ရင္ တြင္း မွာ ကိန္း ေအာင္း လာခဲ့ ၾက တယ္ ။ တိုင္း ျပည္ အတြက္ ျပင္း ျပ တဲ့ ရင္ တြင္း ဆႏၵး ကို အေကာင္ အထည္ ေဖၚ ဖို့ “ ရန္သူ ရဲ့ ရန္ သူ ဘယ္ သူ လဲ ဆို တာ ကို ရွာ ေဖြ စူး စမ္း ၾက ပါ ေတာ့ တယ္ ။” “ ရန္ သူ ရဲ့ ရန္ သူ ဟာ မိတ္ ေဆြ ” ဆို တဲ့ အသိ ကို ႏွလံုး ပိုက္ မိ ခဲ့ ၾက တယ္ ။ “ရန္သူ အဂၤလိပ္ အခက္ - ဗမာ့ အခ်က္ လို့ သေဘာေပါက္ ခံယူ ခ်က္ ထား ျပီး ဂ်ပန္ျပည္ သြား /စစ္ ပညာသင္ တဲ့ လူ ငယ္ တစ္ စု ဟာ ေနာင္ တြင္ “ ရဲ ေဘာ္ သံုး က်ိပ္ ” ဆို ျပီး ထင္ ရွားလာ ခဲ့ ၾက ပါ တယ္ ။(BIA ) လြတ္ လပ္ ေရး တပ္ မေတာ္ ကို ဘန္ ေကာက္ မွာ ဖဲြ့ ႏိုင္ ခဲ့ တယ္ ။ရန္ သူ ေပး တဲ့ ေရြွ ရည္ စိမ္ လြွတ္ လပ္ ေရး ကို ရွိခဲ့ တယ္ ။BIA တပ္ မေတာ္ ကို လည္း အဆင့္ နဲ့ အေရ အတြက္ ေလွ်ာ့ ခ် ခဲ့ ၾက တယ္ ။(BDA )ေခၚ ဗမာ့ ကာ ကြယ္ ေရး တပ္ မေတာ္ တဲ့ ။။လူတစ္ စု ပဲ လြွတ္ လပ္ တဲ့ လြတ္ လပ္ ေရး အတု ပါ ။အခ်ိန္ တန္ ရင္ ဂ်ပန္ ကို လည္း ျပန္ ေတာ္ လွန္ ရ မယ္ ဆို တဲ့ အသိ က မူ လ ကတည္း က စိတ္ ကူး ဆႏၵ ရွိ ခ ဲ့ ျပီး သား မို မဟာ မိတ္ အကူ အညီ ကို ျပန္ လည္ ရ ယူ ျပီး ဖက္ ဆစ္ ဂ်ပန္ ကို တိုက္ ထုတ္ ႏိုင္ ခဲ့ ျပန္ ပါ တယ္ ။ ေတာ္ လွန္ ေရး ေန့ ကို ေပၚ ေပါက္ ေစခဲ့ တယ္ ။ “ အနီး ဆံုး ရန္ သူ ကို တိုက္ ” ဆို တဲ့ စစ္ ေသနဂၤဗ်ဴ ဟာ တစ္ ရပ္ နံ မည္ ေက်ာ္ ခဲ့ ပါ တယ္ ။ နယ္ခ်ဲ့ ကို တိုက္ / ဖက္ ဆစ္ ကို တြန္း လွန္ ရင္ “ မိ ေအး ႏွစ္ ခါ နာ တိုင္း ျပည္ “ ဘ၀ ေရာက္ ခဲ့ ရ တယ္ ။နယ္ခ်ဲ့ ေတြ ျပန္ ၀င္ လာ ျပီး ေတာ္ လွန္ေရး အင္ အား စု ေတြ ကို ထိန္း ခ်ဳပ္ ႏိုင္ ဖို့ ေခတ္ ေနာက္ ျပန္ ဆဲြ တဲ့ အုပ္ ခ်ဳပ္ ေရး ကို ျပန္ လည္ အသက္ သြင္း ဖို့ ၾကိဳး စား ခဲ့ ၾက ပါ တယ္ ။ အဲ့ ဒီ အခ်ိန္ မွာ ျမန္မာ ျပည္ ေတာ္ လွန္ ေရး အင္ အား စု ေတြ မွာ ႏိုင္ငံေရး အဖဲြ့ အင္အား(ဖဆပလ )ၾကီး ရွိ ေန ျပီး ။ခါး ေတာင္း က်ိဳက္ မျဖဳတ္ ေသး တဲ့ လက္ နက္ ကိုင္ တပ္ မေတာ္ ရွိ ေန ျပီး ။ ရန္ သူ က လြွတ္ လပ္ ေရး စကား ထည့္ ေျပာ လာ ခဲ့ ရ ပါ ျပီး။ေအာင္ ဆန္း +အက္ တလီ စာ ခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ တာ မ်ိဳး။ ျပည္ ေထာင္ စု ေန့ ကို ျဖစ္ ေပၚ ေစ ခဲ့ တဲ့ ပင္လံု ညီ လာ ခံ က်င္း ႏိုင္ ခဲ့ တာ မ်ိဴး။ နယ္ခ်ဲ့ လက္ ပါး ေစ တစ္ စု ေၾကာင့္အာဇာနည္ ေခါင္း ေဆာင္ ၾကီး မ်ား က် ဆံုး ခဲ့ ရ တဲ့(၁၉၀၇-၁၉၄၇ )အျဖစ္ မ်ား။ဆို လို တာ က (၁၃၀၀) ျပည့္ (၁၉၃၈) မွ စတင္ ေရ တြက္ ေသာ္ (၁၀) ႏွစ္ အၾကာ ( ၁၉၄၈ )(၁၃၁၀ ) မွာ အား လံုး ေတာင့္ တ ေန ခဲ့ ၾက တဲ့ လံုး ၀ လြွတ္ လပ္ ေရး ေအာင္ပန္း ကို ဆြတ္ ခူး ႏိုင္ ခဲ့ ၾက ပါယ္ ။
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

လြတ္လပ္ေရးေန႔

လြတ္လပ္ေရးေန႔ လြတ္လပ္ေရးေန့ (Independence Day)သည္ နွစ္စဉ္ ဇန္နဝါရီလ (၄)ရက္ေန့ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာနိုင္ငံသည္ ၁၉၄၈-ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ (၄)ရက္ေန့တြင္ စစ္မွန္ေသာ လြတ္လပ္ေရးကို ရရွိသည္။ တိုင္းတစ္ပါးတို့၏ စိုးမိုးအုပ္ခ်ုပ္မႈေအာက္မွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေသာ တိုင္းျပည္နိုင္ငံမ်ားတြင္ အခ်ုပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္ေသာနိုင္ငံအျဖစ္သို့ ေရာက္သည့္ေန့ကို လြတ္လပ္ေရးေန့ဟူ၍အထြတ္ အျမတ္ သတ္မွတ္ထားတတ္ေလသည္။ ခရစ္နွစ္ ၁၉၄၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၄ ရက္၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၃ဝ၉ ခုနွစ္ ျပာသိုလဆုတ္ ၉ ရက္၊ တနဂင္ေၷြေန့ကား ျမန္မာနိုင္ငံသည္ လံုးဝလြတ္လပ္ေသာ အခ်ုပ္အျခာအာဏာပိုင္ သမၼတနိုင္ငံေတာ္အျဖစ္သို့ ေကာင္းစြာေရာက္ရွိေသာေန့ ျဖစ္ေလသည္။ ထိုေန့သည္ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံသားမ်ားအဖို့ ထူးျမတ္ေသာ ေန့တစ္ေန့ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ ျမန္မာနိုင္ငံအနွံ့အျပားရွိ ျမို့ရြာမ်ားတြင္ ထိုေန့ကို မွတ္တမ္းတင္ေသာ ေမာ္ကြန္းေက်ာက္စာတိုင္မ်ား စိုက္ထူျကျပီးလွ်င္ ေအာက္ပါအတိုင္း ကမၺည္း ထိုးထားျကသည္။ ျဂီသကၠရာဇ္ တစ္ေထာင့္သံုးရာကိုးခုနွစ္၊ ျပာသိုလဆုတ္ (၉)ရက္၊ တနဂင္ေၷြေန့အား ဤငါတို့ျမန္မာျပည္ လံုးဝလြတ္လပ္ေသာ အခ်ုပ္ အျခာအာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတနိုင္ငံေတာ္ျကီးအျဖစ္ ေကာင္းစြာေရာက္သတည္း။ ျမန္မာနိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္း၌ နွစ္ေပါင္း ၁ဝဝ မွ်၊ ျမန္မာနိုင္ငံ အထက္ပိုင္း၌ နွစ္ေပါင္း ၆ဝေက်ာ္မွ် နိုင္ငံျခားသားတို့၏ အခ်ုပ္အခ်ယ္ကို ခံခဲ့ျကရျပီးေနာက္ ျမန္မာေခါင္းေဆာင္ျကီးမ်ား၏ အမ်ိုးမ်ိုးေသာ ျကိုးပမ္းမႈ တို့ေျကာင့္ရရွိခဲ့ေသာ ဤလြတ္လပ္ေရးကို တည္တံ့ခိုင္ျမဲေစရန္နွင့္ ျပည္ ေထာင္စုျကီး တိုးတက္ဖြံ့ျဖိုးေစရန္မွာ ျပည္ေထာင္စုသားအားလံုး၏ တာဝန္ ျဖစ္သည္နွင့္အညီ မေမ့မေလ်ာ့ျကေစရန္ သတိေပးနွိုးေဆာ္သည့္အေနျဖင့္ နွစ္စဉ္ထိုေန့တြင္ လြတ္လပ္ေရးေန့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲမ်ား ဆင္ယင္က်င္းပျက ၏။
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းပြဲမိန္႔ခြန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)

ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္းပြဲမိန္႔ခြန္း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း)


၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ယေန႔အထိ ဖံုးကြယ္ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားျခင္းခံရေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိန္႔ခြန္း 

 ေအာက္ပါ မိန္႔ခြန္းမွာ ဂ်ပန္ေခတ္ ၁၉၄၄ -ခု မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔ နံနက္အခ်ိန္တြင္ မဂၤလာဒုံ ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္းဆင္း ပြဲ၌ ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိႏွင့္ စစ္ဝန္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာၾကားေသာ မိန္႔ခြန္းတရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း။ သူက်ဆုံးသြားခဲ့ရေသာ ဤဇူလိုင္လတြင္ သူ႔အား ျပန္ေျပာင္းသတိရမိသည့္အားေလွ်ာ္စြာ သူ၏ ေျပာင္ ေျမာက္ေသာ မိန္႔ခြန္းကို ရွာေဖြေဖာ္ျပလုိက္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း။။ (ဗိုလ္ဥတၱမေက်ာ္)
…………………………………………………………………….


ရဲေဘာ္တို႔
ယေန႔ ရဲေဘာ္တို႔ အစုအခ်ဳိ႕ဟာ စစ္ဗိုလ္ေလာင္းကေလးမ်ားအျဖစ္ ဘြဲ႔အဆင့္အတန္းကုိ ခံယူၾကရေတာ့မယ္။ ယေန႔ အထိ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ၿပီး တာဝန္ရယ္လို႔ မိမိတို႔အေပၚမွာ မရွိၾကေသးဘူး။ယေန႔ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး ဗမာ့တပ္မေတာ္အသီသီး ႒ာနအသီးသီးမွာ ရာထူးအလုပ္ဝတၱရားမ်ားရတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ရဲ ေဘာ္တို႔ အသီးသီးမွာ ကိုယ့္တာဝန္ႏွင့္ ကိုယ့္ဝတၱရားႏွင့္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလို ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ့္ဝတၱရားႏွင့္ ဗမာႏုိင္ငံ ေတာ္နဲ႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ အမႈကိုထမ္းၾကတဲ့အခါ ရဲေဘာ္တို႔ကို မွာသင့္မွာရာ အခ်က္ေတြကို ငါတို႔မွာၾကားလုိတယ္။

ပထမဆုံး ရဲေဘာ္တို႔ကုိမွာခ်င္တာက ငါတို႔ အခု ဗမာႏိုင္ငံဟာ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းႏိုင္ငံ ျဖစ္တယ္။ ဒို႔တပ္မေတာ္ဟာ တႏိုင္ငံလုံးတမ်ဳိးသားလုံးရဲ႕ အက်ဳိးအတြက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏို္င္ငံ ဒီအက်ဳိးကုိ ကာကြယ္ရမယ့္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ဟာလည္း ဗမာတႏုိင္ငံလုံး တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာ နားလည္ရမယ္။

ဒီတပ္မေတာ္ဟာ လူတဦးတေယာက္အတြက္ တည္ေထာင္ထားတာမဟုတ္။ တႏိုင္ငံလုံး တမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္ တယ္။ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ တဖြဲ႔တပါတီ လူတစုအတြက္ တည္ေထာင္ထား တာမဟုတ္။တႏို္င္ငံလုံးတမ်ဳိးသားလုံးအတြက္ ျဖစ္တယ္။

တကယ့္သစၥာျဖစ္ရမယ္
---------------
ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ေရွးအဂၤလိပ္ လက္ထက္ကလို ေၾကးစားတပ္ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာင့္ဖို႔ ႏိုင္ငံ ႏွင့္အမ်ဳိးကို မတင္ေပးဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံနဲ႔အမ်ဳိး၏ သစၥာကို အျမဲေစာင့္ရမယ္။ ေရွးတုန္း ကလို တျခားႏုိင္ငံ တျခားအမ်ဳိးကို သစၥာေစာင့္တာမဟုတ္။ အဲဒီလိုေစာင့္တဲ့ သစၥာဟာ ဝတ္ေၾကတမ္းေၾကေစာင့္တဲ့ သစၥာ ျဖစ္တယ္။ အခု ငါတို႔ဟာ ငါတို႔အမ်ဳိး ငါတို႔ႏိုင္ငံကုိ သစၥာေစာင့္ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ေစာင့္တဲ့သစၥာဟာ တကယ့္ သစၥာျဖစ္ရမယ္။ အေပၚယံသာျဖစ္တဲ့ သစၥာမျဖစ္ ရဘူး။

ဘယ္လုိေစာင့္ရမလဲ။ ယခုအခါ ရဲေဘာ္တို႔ေပၚမွာ နည္းလမ္းအ တုိင္း အဆင့္ဆင့္ခန္႔အပ္ထားတဲ့ အႀကီးအမွဴးအားလုံးေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံ ဒီအမ်ဳိးရဲ႕ ကိုယ္စားေတြပဲ။ အဲဒီ ကိုယ္စား ႏုိင္ငံနဲ႔ အက်ဳိးကုိ သစၥာေစာင့္ျခင္းဟာ ကုိယ့္ႏိုင္ငံနဲ႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးကို သစၥာေစာင့္တာပဲ။

ဒီေတာ့ ရဲေဘာ္တို႔ ေမးစရာ စကားတခြန္း ရွိတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီအႀကီး အမွဴးေတြထဲက ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ႀကိဳးငဲ့ၿပီး ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးကိုသစၥာမဲ့ၿပီး လုပ္ရင္ ဘယ့္ ႏွယ့္လုပ္မလဲ။ ဒီလုိ ကုိယ္က်ဳိးငဲ့ၿပီး လူမ်ဳိးရဲ႕အက်ဳိးနဲ႔ ႏိုင္ငံကုိ ဆန္႔က်င္တဲ့ အႀကီးအမႈးေတြ ဟာ ၾကာၾကာ မေနႏုိင္ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္တဲ့အခါ ျပဳတ္က်မွာပဲ။ ရာဇဝင္မွာ ၾကည့္လို႔ရွိရင္ ဘယ္ေလာက္ ႀကီးတဲ့လူ ျဖစ္ျဖစ္ မတရားလုပ္တဲ့အခါ ျပဳတ္ က်တာခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိမတရားတဲ့ အႀကီးအမႈးေတြ ရွိရင္ ရဲေဘာ္ တို႔ရဲ႕ အေပၚမွာလည္း တည္တယ္။

ဥပမာ မတရားတဲ့ အ ႀကီးအမႈးတေယာက္က ဝတၱရားနဲ႔ မဆုိင္တဲ့ ႏိုင္ငံႏွႈင့္ အမ်ားအက်ဳိးနဲ႔ မပတ္သတ္တဲ့ အမိန္ကမ်ဳိးေပးတဲ့အခါ အမိန္႔ဟာ နည္းက်မက် တရား မတရား ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ဳိးမွာ အက်ဳိးရွိမရွိ ၾကည့္ရမယ္။

အဲသလုိၾကည့္တဲ့အခါ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မရွင္းရင္ သူ႔ထက္ႀကီး တဲ့အႀကီး အမႈး တေယာက္ကို ျဖစ္ျဖစ္ အျခားအႀကီးအမႈးတေယာက္ ကိုျဖစ္ျဖစ္ သြားေမးရမယ္။ ဒီအခါမွာ ရဲေဘာ္တို႔ဟာ ဘယ္ဒင္း မွန္တယ္ မွားတယ္ သိႏိုင္ရမယ္။

ေတာ္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါ
-----------------
က်ဳပ္အဖို႔ေျပာရရင္ ရဲေဘာ္တို႔ထဲကျဖစ္ျဖစ္ အခုတပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ စစ္သားကေလးက စၿပီး အားလုံး ရဲေဘာ္ေတြထဲက ျဖစ္ ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ အရည္အခ်င္း အက်င့္စာရိတၱ အလုပ္အကိုင္ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ အေျမာ္အျမင္ ရွိတယ္လို႔ ေတြ႔တာနဲ႔တၿပိဳင္ နက္ က်ဳပ္ဟာ အဲဒီလိုေတာ္တဲ့လူကို ထုိးတင္ၿပီး ေနာက္လုိက္လုပ္ဖို႔ အသင့္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရဲေဘာ္တို႔ အားလုံး ႀကိဳး စားၾကပါ။ ေတာ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ။

ရာထူးအဆင့္အတန္း
-------------
ကေန႔ ရဲေဘာ္တို႔အားလုံးကုိ စိ္တ္ထဲမွာ ရွိသည့္အတုိင္းေျပာျပမယ္။ ယခုအခါ ငါတို႔အထဲမွာ ႏိုင္ငံအတြက္ အမ်ဳိးမ်ဳိး အ နစ္နာခံဘူးတဲ့ လူေတြရွိတယ္။ ငါတို႔ သိတာလည္း ရွိတယ္။ မသိတာလည္းရွိတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ေရွးကသာ ဒီလို အ နစ္နာခံၿပီး အခုအလုပ္မလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွ မတုိးတတ္ႏိုင္ဘူး။ အကယ္၍ အခုလည္း အလုပ္လုပ္တယ္။ ေရွးကလည္း အနစ္နာခံဖူးတယ္ဆိုရင္ ဒီလိုလူမ်ဳိးဟာ လူမ်ားတကာထက္ တုိးတတ္မွာ အမွန္ပဲ။ ကေန႔ ဆိုင္ရာလူႀကီးေတြ မသိေသး လို႔ မတုိးတတ္ေသးရင္ ေနာက္တေန႔ တုိးတတ္မွာပဲ။

တကယ္ေတာ္တဲ့သူေတြဟာ ဘယ္သူမွ ႏွိမ္ထားလို႔ မရပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုလည္း သိဒၶိတင္ေနစရာမလိုဘူး။ လူႀကီးေတြကိုလည္း မ်က္ႏွာလုပ္စရာမလုိဘူး။

ဒါေပမယ့္ နီပြန္က ျပန္ လာလို႔ စစ္ေက်ာင္းကဆင္းလို႔ ေရွးက အနစ္နာခံဖူးလို႔ဆုိၿပီး ယခုအခါ အလုပ္ေကာင္းေကာင္း မလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွတတ္ မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီ့ျပင္လူေတြအတြက္ က်ဳပ္မေျပာႏုိင္ေပမယ့္ ွဗမာ့တပ္မေတာ္မွာ က်ဳပ္အခုေနရာမွာ တာဝန္ယူေနသမွ် အခု က်ဳပ္ေျပာခဲ့တဲ့ စနစ္က တဆံျခည္မွ ခြာမသြားဘူး။ ေရြ႕မသြားဘူးဆုိတာ အားလုံးသိေစခ်င္တယ္။ ဒါက ရာထူးအ ဆင့္အတန္း တိုးတတ္တာနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးရဲေဘာ္တို႔ကုိ သိဘို႔ေျပာျပျခင္းပဲ။

တန္ခိုးျပဘို႔မဟုတ္
------------
တျခား မွာၾကားလုိတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ေျပာေနၾကစကားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ ေလးနက္ေအာင္ ေျပာလိုက္ ဦးမယ္။

ငါတို႔စစ္တပ္ဟာ ႏို္င္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြကုိ ညႇဥ္းဘို႔မဟုတ္။ လက္နက္အားကိုးတန္ခိုးျပဘို႔ မဟုတ္။ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္ရမယ္။ ႏိုင္ငံဟာ စစ္တပ္ ရဲ႕ အေစခံ မျဖစ္ရဘူး။

ဒါက စကားရိုင္းရိုင္းနဲ႔ နားလည္ေအာင္ေျပာျပတာ ပဲ။ဒီစကားကုိ က်ဳပ္ေျပာတာက စစ္တပ္ကို က်ဳပ္ျပန္ႏွိမ္ခ်င္တဲ့ သေဘာနဲ႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါတို႔ဟာ လက္နက္ကိုင္ လူေတြျဖစ္ၾကေသာ္လည္း မတရား မလုပ္။ ႏို္င္ငံရဲ႕ ရန္သူေတြမဟုတ္။ ႏို္င္ငံရဲ႕ မိတ္ေဆြေတြဆုိတာ အားလုံးသေဘာ ေပါက္ေအာင္ ေျပာျပျခင္းပဲ။

အမွန္ေျပာရရင္ လူေတြဟာပုထုဇဥ္ေတြဘဲ အားရွိတဲ့အခါ အားနည္းတဲ့လူေတြကို ညႇဥ္းခ်င္ တဲ့ စိတ္ရွိတယ္။ အားနည္းတဲ့သူေတြကလည္း အားနည္းတဲ့အခါတုန္းကေတာ့ အားႀကီးေနတဲ့လူကို လက္နက္ အားကုိး အာဏာအားကိုး လုပ္ခ်င္တယ္ေျပာၾကတာပဲ။ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ အားႀကီးတဲ့ေနရာ အာဏာရွိတဲ့ေနရာ ေရာက္တဲ့အခါက် ေတာ့ အရင္တုန္းကေျပာတာေတြေမ့ၿပီး တမ်ဳိးလုပ္ၾကတာပဲ။ ဒါထုံးစံဘဲ။

ငါတို႔က ဒီလုိမဟုတ္ အားနည္းတဲ့အခါလည္း အားႀကီးတဲ့လူကို မတရားရင္ မေၾကာက္။ အားႀကီးတဲ့အခါလည္း အားငယ္တဲ့လူကို မတရားမလုပ္ ဆုိတဲ့အတုိင္း လုပ္ခ်င္ တယ္။ ျပခ်င္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္တပ္ဟာ ႏို္င္ငံရဲ႕ အေစခံျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာတာဘဲ။

ႏို္င္ငံဟာ ဘာလဲ။ ႏိုင္ငံဟာ အ မ်ဳိးပဲ။ အမ်ဳိးဟာ ဘာလဲ။ အမ်ဳိးဟာ တႏုိင္ငံလုံးမွာရွိတဲ့ ႏိုင္ငံရဲ႕အက်ဳိးကိုလုပ္ၿပီး ႏိုင္ငံရဲ႕အမႈကို ဘယ္ခါမဆို ထမ္းမယ္ ဆုိတဲ့လူ အားလုံးပဲ။

ဒီေနရာမွာ လူမ်ဳိးေရးတရားအစစ္ကို ေျပာျပခ်င္တယ္။

မွန္ကန္ေသာ လူမ်ဳိးေရးတရား လူမ်ဳိးေရးတရားဆုိတာ ဘာလဲ။ ကိုယ့္အမ်ဳိးသာ ခ်စ္ၿပီး ဒီ့ျပင္ လူမ်ဳိးေတြကို မုန္းထားတာ လူမ်ဳိးေရး တရားဘဲလား။ မ ဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အမ်ဳိးခ်စ္ယုံနဲ႔ ဒီ့ျပင္လူမ်ဳိးကုိလည္း မုန္းဘို႔မလိုဘူး။ သို႔္္္ေသာ္လည္း ကိုယ့္အမ်ဳိးအက်ဳိးကို လာထိတဲ့ လူေတြကိုေတာ့ အတြင္းကလူ ျဖစ္ျဖစ္ အျပင္ကလူ ျဖစ္ျဖစ္ တိုက္ခုိက္ႏွိမ္နင္းရမွာေပါ့။ ဒါက ငါတို႔အမ်ဳိးရဲ႕ ရန္သူ အျဖစ္ သာ ႏွိမ္နင္းျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘယ္လူမ်ဳိး ဘယ္သူ ဘယ္ဝါဆိုၿပီး ႏွိမ္နင္းတာမဟုတ္ဘူး။

ရာဇဝင္ကိုၾကည့္ရင္ ကမၻာ့လူမ်ဳိး ေတြဟာ အခ်င္းခ်င္းတိုက္တဲ့အခါ တိုက္ၾကတာ ေတြ႔ရမွာပဲ။ မတည့္သည့္အခါ တုိက္ၾကတဲ့အခါ တုိက္ၾကရမွာေပါ့။ ဒါ ေပမယ့္ တျခားလူမ်ဳိးေတြကို မုန္းတာဟာ လူမ်ဳိးေ၇းလို႔ ထင္တာ တထစ္ခ်မွားတယ္။ က်ဳပ္တို႔ဟာ မဆုိင္တဲ့တျခားလူမ်ဳိး ေတြကုိ မုန္းဘို႔မလိုဘူး။ က်ဳပ္တို႔ ႏုိင္ငံအတြင္းမွာလည္း တုိင္းရငး္သားအခ်င္းခ်င္း ဗမာပဲ ရွမ္းပဲ ကရင္ပဲ ခ်င္းပဲ စသျဖင့္ ခြဲစရာ မလိုဘူး။ငါတို႔တေတြဟာ မွားၿပီးတာေတြကုိ ထပ္မမွားၾကရဘူး။ ငါတို႔ဟာ အမွန္နဲ႔အတု ဟုတ္တာနဲ႔ မဟုတ္တာ ခြဲျခားသိရမယ္။ လူမ်ဳိးေရးတရားျဖစ္ျဖစ္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ အမွန္တရားကို ယူတတ္ရမယ္။ ဒါက လူမ်ဳိးေရး တရားနဲ႔ပါတ္သတ္ၿပီး က်ဳပ္မွာခ်င္ တာပဲ။

ဇာတိမာန္ ေကာငး္ေကာင္းထားတတ္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကုိ ခ်စ္ပါ။ ဗမာေတြက လူဖ်င္းေတြ လူပ်င္းေတြ လူ ေၾကာက္ေတြ လူပိုေတြ လူရုိင္းေတြ လူ႔ဂြစာေတြ လူ႔မတရားတာေတြ ဒီလို ကမၻာမွာ အထင္ခံရေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔။ ဗမာ ေတြဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးဆုိတာ အလုပ္လုပ္ၿပီး ဂုဏ္ယူၾကပါ။ အဲဒါ က်ဳပ္ လူမ်ဳိးေရးတရားနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး မွာခ်င္တာပဲ။

လူႀကီးဆုိတာ ဘာလဲ
--------------
ေနာက္ မွာခ်င္တာက ေရွ႕ကို ရဲေဘာ္တို႔ဟာ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီ။ လူႀကီးဆိုတာ ဘာလဲ။ အသက္ႀကီးတာကို ဆုိလုိတာ လား။ မဟုတ္ဘူး။ အသက္မႀကီးေပမယ့္ လုပ္တဲ့အလုပ္ႀကီးရင္ လူႀကီးဘဲ။ အခု ငါတို႔ ရဲေဘာ္တို႔ရဲ႕ အလုပ္ဟာ ငါတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ဒါေတြကုိ ငါတို႔ ရင္ေျမကတုတ္လုပ္ၿပီး ကာကြယ္ဘို႔ပဲ။ ဒီ့ထက္ႀကီးတဲ့အလုပ္ ရွိႏိုင္ပါဦးမ လား။ မရွိႏို္င္ဘူး

ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ဟာ လူႀကီးစိတ္ေပါက္ရ မယ္။ အစစ အရာရာ ဆင္ျခင္တတ္ရမယ္။ ေကာင္းသည္ မေကာင္းသည္ ေတာ္သည္ မေတာ္သည္ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ကုိ ဆင္ျခင္တုိင္းထြာႏိုင္ရမယ္။

အခု ငါတို႔ အခ်ဳိ႕အ လုပ္ေတြက သက္ေသျပေနတယ္။ေဘးကလူေတြေျပာတုိင္း အရမ္းမယုံၾကနဲ႔။ စူးစမ္းဆင္ျခင္ၿပီးမွ ယုံၾကရမယ္။ ငါတို႔ ဝတၱရားနဲ႔မဆိုင္တဲ့ အက်ယ္အက်ယ္ ျဖစ္မယ့္ကိစၥဆုိရင္ ငါတို႔ေရွာင္ရမယ္။ ဘယ္လုိ ေဘးကလူက ဗိုလ္ႀကီးရဲ႕— ဘာ ႀကီးရဲ႕— နဲ႔ လာေျမႇာက္ေပးေပး ငါတို႔မပါရဘူး။ ဝတၱရားနဲ႔ ငါတို႔ေတာ့မဆိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ကိစၥ တရားတဲ့ ကိစၥ လူအမ်ား ေက်းဇူးတင္မယ့္ ကိစၥဆုိရင္ ကိုယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူးဆုိၿပီး လ်စ္လ်ဴမရႈ႕ပါနဲ႔။ ကူညီေပးၾကပါ။ ေဆြမ်ဳိးကိစၥ မိတ္ ေဆြကိစၥေတြဟာ ကိုယ္တာဝန္လုပ္တဲ့အေရးမွာ မေႏွာက္ယွက္ပါေစနဲ႔။

ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္
-------------------
ေနာက္ၿပီးမွာခ်င္တာက ေျပာခဲ့တဲ့အတုိင္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ဒီမွာသင္လုိက္တာေတြဟာ ပညာကုန္ၿပီ မ ယူဆၾကနဲ႔။ ပညာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ကုန္တယ္မရွိဘူး။ လူမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္ ႏိုင္ငံျဖစ္ျဖစ္ လူတဦး တည္းျဖစ္ျဖစ္ တုိးတတ္မႈဟာ လက္ရွိအေျခအေနနဲ႔ အားမရဘဲ တင္းမတိမ္ဘဲ ေရွ႕ဆက္လက္ ႀကိဳးစားမွသာ တိုးတတ္မႈျဖစ္ႏုိင္တယ္ဆိုတာ ရာဇဝင္ သမုိင္းေတြက ေကာင္းေကာငး္ျပထားတယ္။ ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္လည္း သိႏို္င္တာပဲ။ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဟာကုိမွ ေလွနံဓါးထစ္ မယူပါနဲ႔။ အထင္မႀကီးပါနဲ႔။ ဒီ့ထက္တုိးေအာင္လုပ္ၾကပါ။ အခု ငါတို႔ႏိုင္ငံဟာ လြတ္လပ္တယ္ ဆုိေပမယ့္ ဟန္မက်တာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ က်ဳပ္မွာလည္း ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြ႔ရွိတာဘဲ။ ကိုယ့္ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ကို ကိုယ္ျပင္ၾကရမယ္။

သို႔ေပမယ့္ က်ဳပ္ ရဲေဘာ္တို႔ကုိ ကတိတခု ျပဳမယ္။ ႏိုင္ငံနဲ႔ အမ်ားအက်ဳိးရဲ႕သစၥာကို က်ဳပ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေဖာက္။ ရဲေဘာ္တို႔ထဲက ျဖစ္ျဖစ္ ဒီ့ျပင္ထဲက ျဖစ္ျဖစ္ က်ဳပ္ထက္ေတာ္တဲ့လူ ထြက္ျပ ႏုိင္ပါေစ။ က်ဳပ္ဖယ္ေပးဘို႔ အသင့္ပဲ။

စစ္သားမွစစ္သား ဆုိတဲ့စိတ္ကုိ ေဖ်ာက္ၾက
----------------------------
ေနာက္ဆုံးတခု မွာခ်င္တာက ငါတို႔သာ ႏို္င္ငံခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓါတ္မထားၾကဘို႔ပဲ။ ဒီႏို္င္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီ့ျပင္ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ျဖစ္ စစ္သားေတြခ်ည္း ႏုိင္ငံခ်စ္တဲ့ လူေတြရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး။ တျခားစစ္သားမဟုတ္ေပမယ့္ ႏို္င္ငံအတြက္ အမ်ဳိး မ်ဳိး အနစ္နာခံ အမ်ဳိးမ်ဳိးစြန္႔စား လုပ္ၾကတဲ့ လူေတြလဲရွိတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ စစ္သားမွစစ္သားဆုိတဲ့ စိတ္သေဘာထားကို ေျပာင္းၾကရမယ္။

သို႔ေပမယ့္ တခုနားလည္ေစခ်င္တယ္။ က်ဳပ္ဟာ စစ္တပ္ကို မတရားႏွိမ္မယ္။ လူလည္လုပ္မယ္။ စစ္ တပ္ရဲ႕ အခြင့္အေရးမ်ားကို မတရားခ်ဳိးဖ်က္မယ္ဆိုရင္ က်ဳပ္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား တုိက္ဖ်က္မယ္ဆိုတာ ရဲေဘာ္တို႔ သိေစ ခ်င္ပါတယ္။

ကေန႔ ဒီမွာေျပာတာေတြကို အားလုံးစစ္သားေတြ သိပါေစ။ သိေအာင္ေျပာျပၾကပါ။ အဲဒါ ေနာက္ဆုံးမွာၾကားျခင္းပဲ။
  ( Thuya Soemoe Daweithar ထံမွတဆင္႔ ကူးယူပါသည္)
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ေရး


ဒီေန႔ လြတ္လပ္ေရးေန႔မွာ FaceBook သုံးသူေတြၾကား ပ်ံ႕ေနတ့ဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (၁၉၁၅-၁၉၄၇) ရဲ႕ မိန္ခြန္း ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္။
မိန္႔ခြန္း ေျပာတ့ဲေန႔စဲြ၊ ေနရာ ေဖာ္ျပမထား။

--------------------------------------

"လြတ္လပ္ေရးဆိုလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပဦးမယ္။ လြတ္လပ္ေရးဆိုတိုင္း ပေဒသာပင္ ေျမက မေပါက္ႏိုင္ဘူး ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းခဲ့ခ်င္တယ္။

ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ စိတ္ထဲမွာ လြတ္လပ္ေရး ရေတာ့မယ္ ဆိုလို႔ရွိရင္ စိတ္ကူးက ဘယ္လို စိတ္ကူးျပသလဲ ဆိုရင္ ပေဒသာပင္ၾကီး ခ်က္ခ်င္း ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေပါက္လာၾကေတာ့မလို ခင္ဗ်ားတို႔ ထင္ၾကတဲ့ သူေတြ မ်ားၾကတယ္။

တခ်ိဳ႕ကလဲ လြတ္လပ္ေရး ရျပီ ဆိုျပီးေတာ့ ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ ဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အရင္တစ္ခါတုန္းက ေတြ႔ခဲ့တယ္။

ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက ဂ်ပန္ေခတ္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး... ဘုရားစူးေစ့ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး ရတုန္းက... အဲဒီတုန္းက ဆိုလို႔ရွိရင္ လြတ္လပ္ေရး ရျပီဆိုေတာ့ကာ ဟသၤာတနယ္ထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့တယ္။

ဘာေတြ႔သလဲ ဆိုရင္ လမ္းမေပၚမွာ ေဆးလွန္းတယ္။ ဟာ... လြတ္လပ္ေရး ရျပီကြ ဆိုျပီးေတာ့ လူတကာ သြားတဲ့ လမ္းမေပၚမွာ ထြက္ျပီး ေဆးေတြ လွန္းၾကတယ္။ ဒီေတာ့ လမ္းသြားလမ္းလာ လုပ္တဲ့သူေတြ အေတာ္ခြက်တယ္။ အဲဒါလြတ္လပ္ေရးမဟုတ္ဘူး"

"လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ။ လြတ္လပ္ေရး ဆိုတာဟာ ကိုယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေကာင္းစားဖို႔ ျဖစ္ေစ၊ တစ္မ်ိဳးလံုး ေကာင္းစားဖို႔ ျဖစ္ေစ လုပ္တဲ့ ေနရာမွာ အျခားတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ့ အက်ိဳးကို မထိခိုက္ဘဲ အျခားလူေတြရဲ့ အက်ိဳးကို မထိခိုက္ဘဲနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္တိုးတက္မွဳအတြက္ လုပ္ႏိုင္တာဟာ လြတ္လပ္ေရးတဲ့"

"ပေဒသာပင္ ေပါက္ေအာင္ ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အလုပ္လုပ္မွ ျဖစ္မယ္ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ နားလည္ေစခ်င္တယ္။

အဲဒီေတာ့ လြတ္လပ္ေရးပင္ ရေသာ္ရျငားလည္း လြတ္လပ္ေရးရဲ့ တာ၀န္ေတြကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မထမ္းေဆာင္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ရတဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ ဒီကေန႔ ရျပီး မနက္ျဖန္ခါ တျခားလက္ ျပန္ပါသြားမွာပဲ"

"စကား ခပ္ရိုင္းရိုင္း ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ အေတာ့္ကို ၾကိဳးစားႏိုင္မွ လုပ္ႏိုင္မွ... အေတာ့္ကို ကုန္းႏိုင္မွ ရုန္းႏိုင္မွ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ ရွိတဲ့ အခါမွာ ေတာ္ကာက်မယ္။

ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔က တကယ္ပဲ သုညက စျပီး အကုန္လံုး ျပန္ျပီးေတာ့ အုတ္ျမစ္ခ်ျပီး အလုပ္ လုပ္ရမွာ ဆိုေတာ့ အျခားႏိုင္ငံေတြက ေျခလွမ္းတစ္လွမ္း လွမ္းရင္ အျခားလြတ္လပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြက ေျခလွမ္း တစ္လွမ္း လွမ္းရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေျခလွမ္း ငါးလွမ္း ဆယ္လွမ္း လိုက္လွမ္းႏိုင္မွ...

အဲဒီကို လိုက္ႏိုင္တဲ့ အခါက်မွ ေနာက္ဆယ္ႏွစ္ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္တန္သည္ အားျဖင့္ အဲလို ညီတူ တန္းတူ ျဖစ္သြားမယ္။ တန္းတူ ညီတူ မျဖစ္သမွ် ကာလပတ္လံုး ဒီတိုင္းျပည္ဟာ လြတ္လပ္တယ္ ဆိုေပမယ့္ ဟိုလူျမင္တဲ့ အခါမွာ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရ၊ ဒီလူျမင္တဲ့အခါမွာ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးရနဲ႔ ဖာသည္လို ႏိုင္ငံမ်ိဳး ျဖစ္ေနမွာပဲ ဆိုတာ ခင္ဗ်ားတို႔ကို အတိအလင္း နားလည္ထား ေစခ်င္တယ္။


ဧရာ၀တီဘေလာ့ဂ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

လြတ္လပ္ေရး၏ တန္ဖိုးအႏွစ္သာရ

လြတ္လပ္ေရး၏ တန္ဖိုးအႏွစ္သာရ

Jan 1, 2014

(ေဆာင္းပါးရွင္ - ေမာင္သန္းဝင္း (ရန္ကုန္တကၠသိုလ္))

၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္သည္ ၆၆ ႏွစ္ေျမာက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္း ၆၆ ႏွစ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္ လြတ္လပ္ေရးေန႔၏ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ျမင္ကြင္းမ်ားကို ယခု အသက္ ၇၅ ႏွစ္ေက်ာ္ လူႀကီးမ်ားက ေကာင္းေကာင္းမွတ္မိၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ငယ္ငယ္ကတည္းက အေတြးျဖင့္ ရင္ခုန္ခံစားမိသည့္ အေတြ႕အၾကံဳတစ္ခုရွိပါသည္။ ယင္းမွာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၃ ရက္ည၏ အေတြ႕အၾကံဳ ျဖစ္ပါသည္။ အလြန္ပင္ ရင္ခုန္ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းမည္ဟု ထင္ပါသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၄ ရက္ နံနက္ ၄ နာရီ ၁၉ မိနစ္အထိသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သူ႔ကြၽန္ဘ၀က မလြတ္ေျမာက္ေသး။ နံနက္ ၄ နာရီ မိနစ္၂၀ မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လြတ္လပ္သည့္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ႏိုင္ငံျဖစ္ခဲ့ရပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးဟူသည္ တိုင္းတစ္ပါး၏ အုပ္စိုးျခင္းက လြတ္လပ္မႈကို ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရးေန႔ဟူသည္ တိုင္းတစ္ပါး၏ စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္က လြတ္ေျမာက္ေသာေန႔ျဖစ္သည္။ က်န္းမာျခင္း၏တန္ဖိုးကို မက်န္းမာသည့္အခါ ပိုသိတတ္သကဲ့သို႔ လြတ္လပ္ျခင္း၏ တန္ဖိုးအႏွစ္သာရကို လြတ္လပ္ေရးဆံုး႐ႈံးစဥ္က ပိုသိၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္မွ ေမြးဖြားလာသူမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကြၽန္ဘ၀ အေတြ႕အၾကံဳကို စာသိ၊ တစ္ဆင့္သိအျဖစ္သာ သိခြင့္ရပါသည္။ လြတ္လပ္ေရးဆံုး႐ႈံးရျခင္း၏ အျဖစ္သနစ္မ်ား၊ နာၾကည္းေၾကကြဲစရာ ခံစားမႈမ်ားကို စာထဲေပထဲတြင္ ဖတ္ရဖူးပါသည္။

ထိုအထဲမွ အေက်ာ္အေမာ္ကစားသမားတစ္ဦးႏွင့္ စာေပပညာရွင္စာဆိုတစ္ဦး၏ အေတြ႕အၾကံဳခံစားမႈကို သာဓကေဆာင္ျပပါမည္။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ တစ္ႏွစ္အတြင္း၌ ေတြ႕ၾကံဳခံစားခဲ့ၾကရသည့္ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားျဖစ္ပါ သည္။ တစ္ဦးမွာ ကာယဗလအားကစားတြင္ ထူးခြၽန္သည့္ ျမန္မာလူသန္ ေဇာ္၀ိတ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ေနာက္တစ္ဦးမွာ စာေပပညာရွင္ စာဆိုမင္းသု၀ဏ္ျဖစ္ပါသည္။

ဦးေဇာ္၀ိတ္သည္ တြံေတးကြမ္းျခံကုန္း ကားလမ္းနံေဘးရွိ နတ္စင္ကုန္းရြာ ဇာတိျဖစ္သည္။ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္ မတ္ ၇ ရက္တြင္ ဖြားျမင္သည္။ ကာယဗလ ဦးရွိန္၏ တပည့္ျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု အစိုးရအဖြဲ႕လက္ထက္တြင္ ဘီေအဘြဲ႕ႏွင့္ ၀ဏၰေက်ာ္ထင္ဘဲြ႕ အပ္ႏွင္းျခင္းခံရသည္။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ဳိးသားကိုယ္လက္ၾကံ့ခိုင္ေရး ေကာင္စီညႊန္ၾကားေရး၀န္ျဖစ္ခဲ့သည္။

၁၉၃၆ ခုႏွစ္တြင္ ဦးေဇာ္၀ိတ္သည္ ကာယဗလေမာင္အျဖစ္ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံ ဘာလင္ၿမိဳ႕တြင္ က်င္းပသည့္ ၁၁ ႀကိမ္ေျမာက္ ကမၻာ့အိုလံပစ္အားကစားၿပိဳင္ပြဲသို႔ သြားေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ပါသည္။ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာတြင္ ျမန္မာအသင္းအေနႏွင့္ ကိုယ္စားျပဳ ပါ၀င္ယွဥ္ၿပိဳင္ရျခင္းမဟုတ္ဘဲ အိႏၵိယႏိုင္ငံ၏ လက္ေရြးစင္အားကစားသမားအျဖစ္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လြတ္လပ္ေရး မရေသး။ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕၏ လက္ေအာက္တြင္ အိႏၵိယ၏ျပည္နယ္ တစ္ခုအသြင္သာ ရွိေနခဲ့ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ ကာယဗလဦးရွိန္ႏွင့္ ဦးေဇာ္၀ိတ္တို႔ ဆရာတပည့္ႏွစ္ဦးသည္ ျမန္မာျပည္ဖြားစစ္စစ္က ပန္ခ်ာ ဗီေဗာင္းထုပ္ေပါင္းၿပီး အိႏိၵယအဖြဲ႕ႏွင့္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကရသည္။ ကြၽန္ေအာက္က သေပါက္ျဖစ္ရသည့္ဘ၀ကို ေတာက္တေခါက္ေခါက္ႏွင့္ အားမလိုအားမရျဖစ္ခဲ့ၾကရသည္။ လြတ္လပ္သည့္ႏိုင္ငံမ်ား အိုလံပစ္အသင္းႀကီးႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားသည့္ႏိုင္ငံမ်ားက သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံကိုယ္စားျပဳအလံမ်ားႏွင့္ ၀င့္၀င့္ၾကြားၾကြားပါ၀င္ခြင့္ရၾကသည္။ ထိုစဥ္က ဂ်ာမနီ အာဏာရွင္ဟစ္တလာႏွင့္ ပရိသတ္ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ တက္ေရာက္အားေပးၾကသည္။ ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဦးေဇာ္၀ိတ္သည္ အဆင့္ ၁၄ သာ ရရွိသည္။ သို႔ရာတြင္ အားကစားသမားေလာက၌ ဦးေဇာ္၀ိတ္ကို သတိထားမိသြားၾကသည္။ မိမိတြင္ အရည္အခ်င္းရွိပါလ်က္ မလြတ္လပ္ေသးသည့္ ကာလျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မိမိတိုင္းျပည္ ကိုယ္စားျပဳအလံကို ကိုင္ေဆာင္ကာ မပါ၀င္ရသည္ကို နာၾကည္းခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ေနာက္တစ္ဦးမွာ ဆရာႀကီးမင္းသု၀ဏ္ျဖစ္သည္။ ဆရာႀကီးသည္ ၁၉၃၆ ခု ႏွစ္တြင္ ထိုစဥ္က အစုိးရပညာေတာ္သင္အျဖစ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ ေအာက္စဖို႔ဒ္တကၠသိုလ္သို႔ သြားခြင့္ရသည္။ သူကိုင္ေဆာင္ရသည့္ ႏိုင္ငံ ကူးလက္မွတ္မွာ Britsh Indian Passport ျဖစ္သည္။ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၂၂ ရက္တြင္ ပဲခူးအမည္ရွိ သေဘၤာႏွင့္ခရီးႏွင္ရသည္။ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္၊ အာေရဗ်ပင္လယ္၊ ပင္လယ္နီ၊ ဂ်ီဘေရာ္လ္ တာေရလက္ၾကား၊ အတၱလႏၲိတ္သမုဒၵရာအတြင္း တစ္ေန၀င္တစ္ေနထြက္ ခရီးဆက္ရာ တစ္လႏွင့္ႏွစ္ရက္ၾကာမွ အဂၤလန္သို႔ေရာက္ပါသည္။ ျမန္မာျပည္က သေဘၤာႏွင့္ ခရီးထြက္ၿပီး စူးအက္တူးေျမာင္းအ၀င္ စူးအက္ၿမိဳ႕၌ ေက်ာက္ခ် ရပ္နားပါသည္။

ထိုအခါ အီဂ်စ္အစိုးရ လူ၀င္လူထြက္အရာရွိ၊ အေကာက္ေတာ္အရာရွိ က်န္းမာေရးအရာရွိတို႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ျဖင့္ သေဘၤာကို လာစစ္ၾကသည္။ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္တြင္ အီဂ်စ္ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို လႊင့္လာရာ အစိမ္းေရာင္ အလံကေလးမွာ ပင္လယ္ေလတြင္ တလူလူလြင့္ေနသည္ကို ျမင္ေတြ႕ရသည့္အခါ သူတစ္ပါး၏အလံကိုသာ အေလးျပဳခဲ့ရသည့္အျဖစ္ကို ေတြးမိသည့္အတြက္ စိတ္ထဲတြင္ အလြန္၀မ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့ရပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းႏွင့္ လြတ္လပ္သည့္တိုင္းျပည္တြင္ ေျခခ်ဖူးေအာင္ဟူေသာအၾကံျဖင့္ ကုန္းေပၚတက္ၿပီး အီဂ်စ္ျပည္ကိုင္႐ိုၿမိဳ႕အထိ သြားေရာက္လည္ပတ္ ၾကည့္႐ႈခဲ့ပါသည္။ ၀မ္းသာ၀မ္းနည္း ျဖစ္မိခဲ့ပါသည္။ အဂၤလန္ေရာက္သည့္အခါတြင္လည္း လြတ္လပ္သည့္ႏိုင္ငံတစ္ခု၏ လြတ္လပ္သည့္လူမ်ဳိးမ်ားကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ားတြင္ အီတလီ၊ ဂ်ာမနီ၊ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံတို႔သို႔ သြားေရာက္လည္ပတ္သည္။ ျပင္သစ္ျပည္ ပါရီတြင္က်င္းပသည့္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာျပပြဲႀကီးသို႔ သြားေရာက္ေလ့လာသည္။ ထိုသို႔သြားေရာက္ေလ့လာတိုင္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုယ့္လူမ်ဳိးအတြက္ အားမလိုအားမရျဖစ္ၿပီး ရင္ထဲ၌ ဆို႔နင့္ေၾကကြဲရပါသည္။ ထိုခံစားမႈမ်ားကို ဆရာႀကီးက "ဗိလပ္ကြၽန္ျဖစ္ သေျပညိဳ"ဟူေသာ ေဆာင္းပါးတြင္ ေရးျပခဲ့သျဖင့္ သိခဲ့ရပါသည္။ ဤသည္တို႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ မလြတ္လပ္ေသးမီက ကမၻာေပၚရွိ လြတ္လပ္သည့္ႏိုင္ငံ၊ လြတ္လပ္သည့္ လူမ်ဳိးတို႔ႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံခံရသူတို႔၏ ရင္ထဲမွကိုယ္ေတြ႕ခံစားမႈမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးေန႔အႀကိဳည ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၃ ရက္ညမွာ အလြန္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းမည္ထင္ပါသည္။ ႏိႈင္းျပစရာမရွိဟု ထင္ပါသည္။ ထိုည၏အေတြ႕အၾကံဳကို ဆရာႀကီးမန္းတင္က ေရးျပခဲ့ဖူးပါသည္။ ဆရာႀကီးတို႔ မိသားစုေနထိုင္သည့္ စမ္းေခ်ာင္းတစ္ရပ္လံုး စည္စည္ကားကား ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲျဖင့္ ေနာက္တစ္ေန႔ လင္းအားႀကီးခ်ိန္တြင္ ေၾကညာမည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လြတ္လပ္ေရးကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ေစာင့္ႀကိဳေနၾကသည္။ အိုးစည္၀ိုင္းဒိုးပတ္၀ိုင္းမ်ားျဖင့္ တီးမႈတ္ကခုန္ေနၾကသည္။ အခ်ဳိ႕က အိုးႀကီးအိုးငယ္မ်ားျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကသည္။ တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲေနသည့္ သူမ်ားကို ေကြၽးေမြးဖို႔ျဖစ္သည္။ အ႐ုဏ္ဦးလင္းအားႀကီးခ်ိန္တြင္ အခ်က္ေပးလိုက္သည္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အလံကို လႊင့္ထူထားၾကသည္။ တစ္အိမ္သားလံုး အလံေတာ္ကို အေလးျပဳၾကသည္။
"ကမၻာမေၾက ျမန္မာျပည္"အစခ်ီေသာ အမ်ဳိးသားသီခ်င္းကို အားပါးတရ သီဆိုၾကသည္ဟူ၍ ေရးျပခဲ့ပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာသူတို႔မွာ ကံထူးသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္သည့္လူ ျဖစ္ရျခင္း၊ အဖိႏွိပ္ခံသူ႕ ကြၽန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ျခင္းတို႔ကို တန္ဖိုးထားရပါမည္။ ဤေနရာတြင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မိန္႔ၾကားခဲ့သည့္ လြတ္လပ္ေရး၏အဓိပၸာယ္ တန္ဖိုးအႏွစ္သာရကို သတိျပဳသင့္ပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၁၃ ရက္က ရန္ကန္ၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည့္မိန္႔ခြန္း ျဖစ္သည္။ လုပ္ၾကံမခံရမီ ေျခာက္ရက္အလိုတြင္ ေဟာခဲ့သည့္မိန္႔ခြန္းျဖစ္သည္။ "လြတ္လပ္ေရးဆိုတဲ့အဓိပၸာယ္က ဘာလဲ။ လြတ္လပ္ေရးဆိုတာဟာ ကိုယ္တစ္ဦးတစ္ေယာက္ ေကာင္းစားဖို႔ျဖစ္ေစ၊ တစ္မ်ဳိးသားလံုး ေကာင္းစားဖို႔ျဖစ္ေစ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ အျခားတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ဳိးကို မထိခိုက္ဘဲနဲ႔၊ အျခားလူေတြရဲ႕အက်ဳိးကို မထိခိုက္ဘဲနဲ႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကိုယ့္တိုးတက္မႈအတြက္ လုပ္ႏိုင္တာဟာ လြတ္လပ္ေရးပဲ။ ဥပမာ ခင္ဗ်ားစီးပြားေရး ျဖစ္ထြန္းေအာင္လုပ္တဲ့ေနရာမွာ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္လံုးရဲ႕ အက်ဳိးကို မထိခိုက္ေစရဘူး။ အျခားလူေတြရဲ႕အက်ဳိးကို မထိခိုက္ေစရဘူး။ ခင္ဗ်ားလြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနရွိရမယ္"ဟု ဆိုခဲ့ပါသည္။ လြတ္လပ္ၿပီဆိုၿပီး လူသြားလူလာလမ္းေပၚမွာ ေဆးလွန္းတာမ်ဳိးမျဖစ္ရေအာင္ သတိျပဳရပါမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရး၏ တန္ဖိုးအႏွစ္သာရကို အေလးထားၾကရပါမည္။ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကရပါမည္။ မိမိတို႔၏အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာ (National Iden-tity) ကိုလည္း တန္ဖိုးထားရပါမည္။ အရာရာတြင္ ေမ့ေမ့ေလ်ာ့ေလ်ာ့ ေပါ့ေပါ့ဆဆ မထားသင့္ပါ။ လြတ္လပ္ေရး၊ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ တည္တ့ံခိုင္ျမဲေရးကို အသိတရားရွိရွိႏွင့္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ၾကရပါမည္။ သို႔မွသာ လြတ္လပ္ျခင္း၏ အရသာကို အျပည့္အ၀ ခံစားႏိုင္ၾကပါမည္။
 
>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>

ျမန္မာလူမ်ိဳး (လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္း)

ျမန္မာလူမ်ိဳး (လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္း)
လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္းတြင္ "ျမန္မာလူမ်ိဳး" အသုံးအႏွုန္းကို ဤသို႕ ေတြ႕ရသည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------
 
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ “လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာစာတမ္း”ကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ (၄)ရက္ေန႔တြင္ ကမာၻသိ ထုတ္ျပန္ ေၾကညာခဲ့သည္။ ျမန္မာ့သမိုင္းတြင္ အလြန္တန္ဖိုးထားအပ္သည့္ ေၾကညာစာတမ္း ျဖစ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ယာယီသမၼတ ေစာေရႊသိုက္ကလည္း ထိုေန႔မွာပင္ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ပါလီမန္၌ “လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပန္းတိုင္မ်ား”ကို ေၾကညာခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံကို လက္ရွိအုပ္စိုးေနသူတို႔က သမိုင္း အစစ္အမွန္မ်ားကို မသမာေသာနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ဖံုးကြယ္ ထားရန္ ႀကိဳးပမ္းလာေနေသာအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား မ်ဳိးဆက္သစ္ အဆက္ဆက္တို႔အေနျဖင့္ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးကို တန္ဖိုးထား ေလးစား ထိန္းသိမ္းႏိုင္ၾကေစရန္၊ ျမန္မာ့သမိုင္း အစစ္အမွန္ကို သိရွိေနေစရန္၊  ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္မ်ား တိုးပြားေနေစရန္ႏွင့္ သမိုင္းသင္ခန္းစာမ်ား ယူႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္၍ ျပန္လည္ ရွာေဖြ ေဖာ္ျပလိုက္ ပါသည္။

လြတ္လပ္ေရး ေက်ညာစာတမ္း

ေအာင္ေစသတည္း

၁။ ျမန္မာသကၠရာ္ဇ္ ၁၃၀၉ ခုႏွစ္ ျပာသိုလဆုတ္ ၉ ရက္ (အဂၤလိပ္ သကၠရာ္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္) တနဂၤေႏြေန႔ ေကာင္းျမတ္သန္႔စင္ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာအခါ၌ ဤငါတို႔ ျမန္မာျပည္သည္ လံုး၀ လြတ္လပ္ေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး အျဖစ္သို႔ ေရာက္ၿပီ။

၂။ ဤငါတို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ လိုရာမတ ျပည့္စံုလွ၍ ဘူမိနက္သန္မွန္ေသာ ေျမထူးေျမျမတ္ လည္းျဖစ္၏။ မြန္ျမတ္သန္႔စင္ေသာ တရားထူး တရားျမတ္တို႔တည္ရာ ေျမေကာင္းေျမမြန္လည္း မွန္၏။ ေျမတြင္း ေျမျပင္ အထူးထူးေသာ ရတနာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုသျဖင့္ သတၱ၀ါအေပါင္းတို႔ ဆြတ္ယူစားသံုး ကမာၻဆံုးေသာ္ လည္း မသုဥ္းမကုန္ႏိုင္ေသာ ပေဒသာစစ္ အႏွစ္သာရ ၾကြယ္၀ျပည့္စံုေသာ ေျမလည္းျဖစ္၏။ ဘူမိနက္သန္ မွန္လွ ထူးခြၽန္ ဤေျမမြန္ေျမျမတ္၌ ရွမ္း၊ ကခ်င္၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ျမန္မာ စသည္ျဖင့္ တေသြးတသား တမိဘ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ငါတို႔သည္ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ သခ်ၤာပြားတက္ ေရတြက္ျခင္းငွာ မတတ္ႏိုင္ရာေသာ ရာဇ၀င္ ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀ဏီမွစ၍ တညီတညြတ္ တစုတရံုး လြတ္လပ္ေသာ လူမ်ဳိးအျဖစ္ တည္ခဲ့ၾက၏။ တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ၊ ပုဂံ၊ ျမင္စိုင္း၊ စစ္ကိုင္း၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ ကုန္းေဘာင္ ထို႔ေနာက္ မႏၱေလးအထိ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေနေရာင္လ၀ါ ပမာကဲ့သို႔ တျဖာျဖာတ၀င္း၀င္း ကမာၻခ်ဥ္းေအာင္ ထြန္းလင္းခဲ့ေပ၏။ သို႔ရာတြင္ ကမာၻ႔တန္ဆာ ကာလအသၤေခ် တည္ေနအပ္ေသာ ေနမင္းသူရိယာ လစႏၵာတို႔ပင္ ဆီးႏွင္းျမဴတိမ္ ဖံုးအုပ္၍ ေခတၱခဏ အရွိန္အ၀ါ ညိွဳးေလ်ာ္ႏြြမ္းလ် မထြန္းမပ ျဖစ္ဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔၏လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာ ႏိုင္ငံေတာ္သည္လည္း လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းေလးရာခန္႔က ဥေရာပတိုင္မွ ထြက္ေပၚလာ၍ တကမာၻလံုးကို ရစ္ပတ္အုပ္ဖံုးခဲ့ေသာ နယ္ခ်ဲ႕၀ါဒႀကီးႏွင့္ မေရွာင္မကြင္းသာ ၾကံဳႀကိဳက္ဆံုေတြ႔မိ၍ ပဌမ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ရခိုင္-တနသၤာရီဒုတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ ဟံသာ၀တီ-ပဲခူးတတိယ အဂၤလိပ္-ျမန္မာစစ္၌ မႏၱေလးရတနာပံု သံုးႀကိမ္သံုးတန္ ခ်အပ္ရျခင္းျဖင့္ ဤေျမထူေျမျမတ္၌ ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ရာ ေစာင့္ထိန္း၍လာခဲ့ၾကေသာ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးသည္ ငါတို႔လက္မွလြတ္၍ လက္ေအာက္ခံဘ၀သို႔ လံုး၀ေရာက္ခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ ေနမင္း သူရိယာ လစႏၵာတို႔ကို ဆီးႏွင္း ျမဴတိမ္တို႔သည္ မည္သို႔ပင္ ဖံုးလႊမ္းေစကာမူ ေနလတို႔၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရကား ေခတၱမွ်ႏွင့္ပင္ လြင့္စင္ကြယ္ေပ်ာက္၍ ေန၀ါလေရာင္သည္ ပကတိအေရကို ျပန္၍ေဆာင္ေလ ဘိသကဲ့သို႔ ငါတို႔အေပၚ၌ လႊမ္းဖံုးအုပ္ေသာ နယ္ခဲ်႕၀ါဒသည္ ငါတို႔၏ ကမာၻရွည္ျမင့္ ရင့္မာလွေသာ လြတ္လပ္ေရး စိတ္ဓါတ္၏ အရွိန္အေတာက္ကို မခံႏိုင္ရာကား ေျခာက္ဆယ့္တႏွစ္ တလႏွင့္ တရက္ေသာ အခိုက္အတန္႔ ကေလးမွာပင္ အလိုအေလ်ာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားရသျဖင့္ ဤေန႔ဤအခါမွစ၍ ငါတို႔သည္ အသူရိန္ ခံတြင္းမွ ရွင္းရွင္းႀကီး လြတ္ေျမာက္အပ္ေသာ လျပည့္စန္းပမာ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္ ခ်မ္းေျမ့သာယာစြာျဖင့္ လံုး၀ လြတ္လပ္ ေသာ ဘ၀ထူး ဘ၀ျမတ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၃။ ယခု ငါတို႔ရရွိအပ္ေသာ လြတ္လပ္ေရးသည္ ေရတြင္ရုပ္ေရး ျမေသြးေကာင္းကင္ တိမ္ရိပ္ထင္သကဲ့ သို႔ေသာ လြတ္လပ္ေရး မဟုတ္။ ငါတို႔အား လြတ္လပ္ေရးလမ္းစဥ္သို႔ ညႊန္လည္းညႊန္ျပ လမ္းစရွာၾကံ အျမန္ ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေဆာင္ခဲ့ၾကေပေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အ၀၀ေသာ ကူးတို႔မႉး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ မဆုတ္မနစ္ေသာလံု႔လ၊ မေလ်ာ့ေသာ၀ိရိယ၊ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကဲ့သို႔ ထြန္းပအပ္ေသာ ဥာဏ္မ်က္စိ၊ ၀ဇီရစိန္သြား ကဲ့သို႔ စူးရွေသာသတၱိတို႔ေၾကာင့္ အဟံမမ သံပၾကံဳး၀ါး အျခားအျခားလြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံႀကီးတို႔ႏွင့္တန္းတူ ျမဴ တျခမ္းမွ် မေလ်ာ့မလို ထိုထိုေသာ တန္ခိုးရွိန္၀ါ ေတဇာအေပါင္းတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ အခ်ဳပ္အခ်ာတည္း ဟူေသာ အာဏာထူးအျမတ္ကို ငါတို႔လက္ကိုင္ အပိုင္ရရွိၾကၿပီ။

၄။ ငါတို႔သည္ တမ်ိဳးဘာသာ တစိတ္တေဒသ၏ ေကာင္းက်ဳိးခ်မ္းသာကို မလိုလား။ ေက်ာသားရင္သား သူကားငါကား ခြဲျခားျခင္းကို အလိုမရွိ။ ျမစ္ေခ်ာင္းသီတာ သမုဒၵရာေတာင္တန္းတို႔ျဖင့္ ကမာၻ႔ဓမၼတာ သဘာ၀ အပိုင္းအျခား ထင္ရွားစြာ သတ္မွတ္အပ္ေသာ ရာဇ၀င္ရွည္ေ၀း ေရွးပေ၀ဏီမွစ၍ ယခုထက္တိုင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဟု သမုတ္အပ္သူ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ဇာတိခ်က္ေၾကြ ေနထိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တ၀ွမ္းကို တေသြး တသားတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ တစိတ္တ၀မ္းတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ အလိုအေလ်ာက္ သဘာ၀ အေထာက္ အပံ့ျဖင့္သာလွ်င္ ျဖစ္ေပၚအပ္ေသာ ေစတနာတည္းဟူေသာ ႀကိဳးထူး၊ ဤႀကိဳးသံုးပါးျဖင့္ ကမာၻဆံုးတိုင္ ျမဲခိုင္ တည္တံ့ေအာင္ ရစ္ပတ္ဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္ကို လက္ဆိုက္လက္ကိုင္ ငါတို႔အပိုင္ရေလၿပီ။

၅။ ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ မည္သူတဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ အေမြအႏွစ္ မဟုတ္။ မည္သူ တဦး တေယာက္ တဖြဲ႔တသင္း၏ ပုဂၢလိက အပိုင္ပစၥည္း မဟုတ္။ မည္သူ တဦးတေယာက္ တဖြဲ႔တသင္းက ခ်ဳပ္ကိုင္ အႏိုင္သိမ္းယူ အက်ဳိးခံစားအပ္ေသာ ႏိုင္ငံ မဟုတ္။ အတိတ္ကာလက၎၊ ယခုမ်က္ေမွာက္တြင္၎၊ ေနာင္လာ လတၱံ႔ေသာအနာဂတ္ကာလ၌၎ ငါတို႔ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြင္း၌ မွီတင္းေနထိုင္ၾကေသာ ႀကီးငယ္ေ၀းနီး က်ား-မ မျခား သစၥာေတာ္ခံ ႏိုင္ငံသားဟူသေရြ႕ ဒို႔၏အေမြအႏွစ္ အပိုင္ပစၥည္း အက်ဳိးခံစားရာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ လူ႔ ဘာသာ၊ လူ႔တရားႏွင့္အညီ ကမာၻဦးကာလ လူတို႔၏စည္းရံုးမႈ၌ လူအေပါင္းတို႔၏ သေဘာဆႏၵအရ လူအ၀ွမ္း၏ အက်ဳိးကို ေကာင္းစြာေဆာင္ရြက္ႏိုင္အံ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ကို ေရြးေကာက္၍ သမၼတ တင္ေျမွာက္ၾကေသာ မေဖာက္ မျပန္ မစြန္းမၿငိ ပကတိ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ မူလလူ႔၀ါဒႏွင့္ေလ်ာ္စြာ စည္းကမ္းဥပေဒ ေသခ်ာထင္ရွားစြာ ပိုင္းျခား သတ္မွတ္ တူညီေသာတရား၊ တူညီေသာအခြင့္အေရး၊ တူညီေသာအဆင့္အတန္းအားျဖင့္ ကမာၻအရွည္ တည္စိမ့္ ေသာငွာ လူအေပါင္းတို႔၏ ဆႏၵသာလွ်င္ အဓိကျဖစ္ေသာ၊ သမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ တည္းဟူေသာ ျမတ္ေသာ အျဖစ္ကို လက္ဆုပ္လက္ကိုင္ ငါတို႔အပိုင္ရၿပီ။

၆။ သိၾကကုန္ေလာ့။ ယေန႔ မဂၤလာအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ဤအခ်ိန္မွစ၍ ငါတို႔၏မူလအပိုင္ျဖစ္ေသာ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ျပန္၍ ယူၿပီ။ တိုင္းရင္းသားအေပါင္းတို႔ ေသြးစည္းညီညြတ္လ်က္ အခြင့္အေရး၊ အဆင့္အတန္း တူညီသည့္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေထာင္ၿပီ။ ငါတို႔လြတ္လပ္ေရးႏွင့္ ငါတို႔ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ သစၥာကို ကမာၻဆံုးတိုင္ မယိမ္းမယိုင္တည္မည္။ ငါတို႔သည္ လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ ႏွင့္အညီ ကမာၻ႔လြတ္လပ္ေသာ ႏိုင္ငံအေပါင္းတို႔ တရားသျဖင့္ က်င့္ေဆာင္အပ္ေသာ က်င့္၀တ္ကို ေစာင့္ေရွာက္ က်င့္ေဆာင္မည္။ ငါတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကို ငါတို႔ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသည္ႏွင့္အညီ တပါးသူတို႔၏ လြတ္လပ္ေရးကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစား ေစာင့္စည္းမည္။ ငါတို႔သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အလိုရွိသည္ႏွင့္အညီ ငါတို႔ကဲ့သို႔ လိုလားသူမ်ားႏွင့္ လက္တြဲ၍ ကမာၻ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မည္။
ဤ ငါတို႔ ေက်ညာခ်က္ကို တကမာၻလံုး တေယာက္မက်န္ ၾကားသိေစသတည္း။
----------------------------------------------------

လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပန္းတိုင္မ်ား

(၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီလ ၄ ရက္ေန႔တြင္ ယာယီသမၼတ ေစာေရႊသိုက္က တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ပါလီမန္၌  ေက်ညာသည္။)

ပါလီမန္အမတ္မ်ား

ယေန႔နံနက္မွစ၍ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ အခ်ဳပ္အခ်ာ အာဏာပိုင္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတႏိုင္ငံေတာ္ ျဖစ္ေလၿပီ။
ဤတိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္သည္လည္း  ျပည္ေထာင္စုပါလီမန္  ျဖစ္လာေလၿပီ။

ဤ ပါလီမန္၏ သေဘာတူညီခ်က္အရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ အျခား၀န္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ကြၽႏု္ပ္က ရာထူးအပ္ႏွင္းၿပီးျဖစ္၍ ျမန္မာ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ ျဖစ္လာေလၿပီ။ ကြၽႏု္ပ္၏ အစိုးရ၀ါဒကို အနည္းငယ္ ေျပာျပလိုပါသည္။

အျမဲထာ၀စဥ္ ေရွ႕ရႈသံုးသပ္လ်က္ရွိေသာ ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ မူလရည္ရြယ္ခ်က္သည္ကား ျမန္မာ ျပည္ေထာင္စုတြင္ အရင္းရွင္၀ါဒကို ပိတ္ပင္ပယ္ဖ်က္၍ ႏိုင္ငံ၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အ၀၀ကို တိုင္းသူျပည္သား မ်ားသာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိေသာ ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ရန္ ျဖစ္ေပသည္။ ထိို၀ါဒတြင္ ပိုင္ရွင္ရွိေသာ ပစၥည္းမ်ားကို အတင္းအဓမၼ လုယက္ယူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ လံုး၀မပါပဲ တိုင္းျပည္အတြင္း ရွိရွိသမွ် ျပည္သူ ျပည္သား အလံုးစံုတို႔ကို ေက်ာသားရင္သား မခြဲျခားဘဲ ျပည့္၀ခ်မ္းသာေစလိုေသာ ၀ါဒသာလွ်င္ ျဖစ္ေလသည္။ လူအတန္းအစား မခြဲျခားဘဲ အားလံုးျပည္သူ လူအမ်ားတို႔ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာမွသာလွ်င္ ႏိုင္ငံေကာင္း ႏိုင္ငံျမတ္ဟု ဆိုထိုက္ေပသည္။

ျမန္မာျပည္တဝွမ္းလံုး ခ်မ္းသာၾကေစရန္ အက်ဳိးႏွင့္ စစ္ေၾကာင့္ပ်က္စီးေနေသာ စက္မႈလက္မႈ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ ပစၥည္းပစၥယ အ၀၀တို႔ကို ျပန္လည္ထူေထာင္ရာတြင္ စမ္းတ၀ါး၀ါး အေယာင္ေယာင္ အမွားမွား မျပဳလုပ္ဘဲ စီမံကိန္းမ်ားႏွင့္သာ ျပဳလုပ္ရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ထိုစီမံကိန္းမ်ားကို ေသခ်ာက်နစြာ ေရးဆြဲထားၿပီး ျဖစ္ေလသည္။ ထိုစီမံကိန္းမ်ားအတိုင္း လိုက္နာ၍ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံ သာယာ၀ေျပာ စည္ပင္ေရးတို႔ကို လ်င္ျမန္စြာ ထေျမာက္ေအာင္ျမင္ေစရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ႀကိဳးစား ေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္။

ျမန္မာ ျပည္သူျပည္သားတို႔သည္ မိမိတို႔၏ႏိုင္ငံေတာ္ကို မိမိတို႔အင္အားျဖင့္ ျပင္ပရန္သူတို႔၏ ေဘး အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ေခတ္မွီေသာ ေသနဂၤဗ်ဴဟာကို ကြၽမ္းက်င္တတ္ေျမာက္ေသာ တိုင္းရင္းသား ကုန္းတပ္၊ ေရတပ္၊ ေလတပ္မ်ားတို႔ကို လ်င္ျမန္စြာ တည္ေထာင္၍ ထိုတပ္ေပါင္းအလံုးစံုတို႔သည္ ျပည္သူ ျပည္သားမ်ား၏တပ္မ်ား ျဖစ္ၾကရန္ကို အကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ရည္ရြယ္သည္။ အျမဲတမ္းတပ္မ်ားအျပင္ အရြယ္ ေရာက္၍ က်န္းမာသန္စြမ္းကာ အျခားအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိေသာ ျပည္သူျပည္သားတို႔ ပါ၀င္ႏိုင္သည့္ အရံတပ္မ်ားကို ဖြဲ႔စည္းရန္လည္း ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ရည္ရြယ္သည္။

ႏိုင္ငံျခားကိစၥႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ သင့္ျမတ္စြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံ၍ ေလ်ာက္ပတ္ထိုက္တန္ေသာ ႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ မဟာမိတ္မ်ား ဖြဲ႔စည္းရန္ ရည္ရြယ္သည္။ အျခားႏိုင္ငံမ်ားႏွင့္ သင့္ျမတ္စြာ ေပါင္းသင္းလိုေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး၏ နယ္နိမိတ္ကို မည္သည့္အျခားႏိုင္ငံကမွ် မက်ဴးလြန္ႏိုင္ရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက လံုး၀ ကာကြယ္လိမ့္မည္။ တႏိုင္ငံႏွင့္ တႏိုင္ငံ မိတ္ဆက္ရာ၌ လြယ္ကူေစေသာ သံတမန္ခ်င္း လဲလွယ္သည့္ ကမာၻ႔ႏိုင္ငံမ်ား၏ ထံုးတမ္းစဥ္လာ ဓေလ့ကို လိုက္နာ၍ ယခုပင္လွ်င္ အခ်ဳိ႕ႏိုင္ငံႀကီးမ်ားႏွင့္ စီစဥ္ၿပီး ျဖစ္ေလၿပီ။

ယခု ကြၽႏု္ပ္တို႔၏ လြတ္လပ္ေရး ေအာင္ပြဲႀကီး သို႔ ကြၽႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရွိၿပီးျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံတို႔က အထူးသံတမန္မ်ား လႊတ္ၾကသည္ကို ကြၽႏု္ပ္ ေက်းဇူး တင္ပါ၏။ ယင္းသို႔ သံအရာရွိႀကီးမ်ား လာေရာက္ၾကသည္ကို ေထာက္ရႈေသာ္ အျခားႏိုင္ငံမ်ားက လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ အေပၚတြင္ ေမတၱာထားၾကသည္ဟူ၍ ကြၽႏု္ပ္ယူဆသည္။ ကမာၻတ၀ွမ္းလံုးတြင္ စစ္မျဖစ္ပြားဘဲ တိုင္းျပည္တကာတို႔ ဧဧခ်မ္းခ်မ္း ရွိၾကဘို႔အေရးကို ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက လိုလားသည္ႏွင့္အညီ ကမာၻ႔ကုလသမဂၢကို ၀င္ခြင့္ရရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ေဆာင္ရြက္လိမ့္မည္။

ျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံတြင္းတြင္လည္း ၿငိမ္၀ပ္ပိျပား၍ လက္နက္ကိုင္ ရာဇ၀တ္မႈမ်ား ပေပ်ာက္ေလ ေအာင္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ေဆာင္ရြက္လ်က္ရွိသည္။ ဤသို႔ေဆာင္ရြက္ရာ၌ ကြၽႏု္ပ္တို႔အစိုးရသည္ လံု႔လကို မေလွ်ာ့ဘဲ ျပည္သူျပည္သားတို႔၏ အကူအညီကို ေတာင္းခံကာ လံုေလာက္ေသာအာဏာကို သံုးစြဲလိမ့္မည္။

ေတာင္သူလယ္သမားတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစလ်က္ ေျမပိုင္ရွင္စနစ္ကို ၿဖိဳ ဖ်က္ပစ္ရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ရည္သန္သည္။ အလုပ္သမားတို႔၏ အခြင့္အေရးမ်ားကိုလည္း တိုးတက္ေစလ်က္ အရင္းရွင္စနစ္ကို ၿဖိဳဖ်က္ပစ္ရန္ ကြၽႏု္ပ္၏အစိုးရက ရည္သန္သည္။

ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ယေန႔ လြတ္လပ္ေသာႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ တဦးကိုတဦး ေၾကာက္ရြံ႕ရျခင္း၊ တဦးကိုတဦးက ႏွိပ္စက္ျခင္းမွစ၍ မေကာင္းေသာအေလ့ဆိုးမ်ားကို လံုး၀ဖ်က္ပစ္ရန္ ကြၽႏု္ပ္၏ အစိုးရက ရည္ရြယ္သည္။ ရာဇ၀င္တြင္ ေရွးေရွးအခါမွစ၍ ေရွးမင္းမ်ား၏ အာဏာစက္ေၾကာင့္ ဒြန္းစ႑ား၊ သူေတာင္းစား၊ ဘုရားကြၽန္၊ ေက်ာင္းကြၽန္၊ သင္ခ်ိ စသည့္ လူတန္းအႏွိမ့္ခံ ေနရသူတို႔လည္း ရွိေနေသးသည္။ ဤကဲ့သို႔ လူတန္းအႏွိမ့္ခံ ဒြန္းစ႑ား၊ သူေတာင္းစား၊ ဘုရားကြၽန္၊ ေက်ာင္းကြၽန္၊ သင္ခ်ိ စသည္တု႔ိကို ယေန႔မွစ၍ ေရွးအမင္းမင္းတို႔၏ အာဏာစက္ကို ကြၽႏု္ပ္ ပယ္ဖ်က္၍ ထိုသူတို႔၏သေဘာအတိုင္း လုပ္လိုေသာ အလုပ္မ်ဳိးစံုကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္ႏိုင္ၾကေစဟု ကြၽႏု္ပ္ အမိန္႔ခ်မွတ္သည္။

ဤ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ရွိရွိသမွ် ေသာ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒတြင္ ပါရွိသည့္အတိုင္း တဦးႏွင့္တဦး အခြင့္အေရးခ်င္း တူညီၾကေစ။
-------------------------------------
ျျ    ျပန္လည္ ရွာေဖြ ေဖာ္ျပသူ - လြင္ေအာင္စိုး
၂၀၀၈ ဇန္န၀ါရီ (၃)

 

>>>ဆက္ဖတ္ရန္>>> >>