သမုိင္းထဲက သမဂၢ၊ သမဂၢထဲက သမုိင္း ေက်ာ္၀င္း

သမုိင္းထဲက သမဂၢ၊ သမဂၢထဲက သမုိင္း

By

ေက်ာ္၀င္း

On  

Fri, 2015-04-24 06:30

Issue No.

No.713 Friday, April 24, 2015

ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္လြန္ေသာအခါ
၁၉၃၁ခုႏွစ္က တရား၀င္ေပၚထြက္လာခဲ့ေသာတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢမွာ ‘၁၉၆၄ အမ်ဳိးသားစည္းလုံးညီၫြတ္ေရးကာကြယ္သည့္ဥပေဒ’အရ အျခား  ေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာ့လူမႈႏုိင္ငံေရးဘ၀မွ ေပ်ာက္ ကြယ္သြားခဲ့ရပါသည္။ ထုိစဥ္မွစ၍ ‘အမိမဲ့သား ေရနည္းငါး’လုိျဖစ္ခဲ့ရေသာ ေခတ္အဆက္ဆက္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားမွာ သူတုိ႔တစ္ေတြ ၏ ႏုနယ္ေသာအရြယ္ႏွင့္ ဘ၀မ်ားကို  (အခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္ အသက္ကုိပင္)  စေတးခံကာ ‘ေက်ာင္းသားသမဂၢျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခြင့္ရေရး’အတြက္ အခါအခြင့္သင့္တုိင္း ေတာင္းဆုိတုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသည္ မွာ ယေန႔ထက္တုိင္ပင္ျဖစ္သည္။ သည္လုိႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္လြန္ေသာအခါတြင္ကား ရာစု၀က္မွ် သားသမီးမ်ားႏွင့္ေ၀းေနခဲ့ရေသာ ‘အပ်ဳိစင္မိခင္သမဂၢ’မွာ တစ္ေက်ာ့တစ္ဖန္ျပန္လည္ရွင္သန္ခြင့္ရလာခဲ့ပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ...ဤ‘သုိ႔ေသာ္’ကားအေရးႀကီးသည္။

လူအမ်ားစုေထာက္ခံမႈရ ထားေသာ ႏုိင္ငံေရးပါတီႀကီးတစ္ ခုမွ လႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္မ်ား က မၾကာမတင္ဖြဲ႕စည္းရေတာ့ မည့္ ‘တကၠသုိလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး  ေကာင္စီ’တြင္ သမဂၢကုိယ္စား လွယ္မ်ားပါ၀င္ခြင့္ကုိ ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသည္။ အဆုိျပဳျပ႒ာန္းထားေသာ ‘ဆရာသမဂၢကုိယ္စားလွယ္၊ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ အမည္စာ ရင္းတင္သြင္းေသာ ကုိယ္စား လွယ္’ဆုိသည့္ေနရာတြင္ ‘သမဂၢ’ ဆုိသည္ကို ျဖဳတ္ၿပီး ‘ဆရာမ်ားက ေရြးခ်ယ္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္၊ ေက်ာင္းသားမ်ားကေရြးခ်ယ္ ေသာ ကုိယ္စားလွယ္’ဟူ၍ အစား ထုိး  ျပင္ဆင္လုိက္ျခင္းျဖစ္ပါ  သည္။ သူတုိ႔၏ ျပင္ဆင္ခ်က္အဆုိ မွာ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္တြင္ မ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္တြင္မူ အတည္ျပဳႏုိင္ခဲ့ သည္။ သုိ႔အတြက္လာမည့္ျပည္ ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္တြင္ အဆုံးအျဖတ္ခံယူရေတာ့မည္ ျဖစ္သည္။

ေျပာရလွ်င္ ဤကိစၥမွာ သာ မန္ကြဲလြဲခ်က္   သက္သက္မွ်မ ဟုတ္ပါ။ သမဂၢ၏အခန္းက႑ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ၊ သမဂၢ၏အဆင့္ေနရာႏွင့္ဆုိင္ေသာ၊ သမဂၢ၏ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ ကုိယ္စားျပေသာ ‘မူ’ပုိင္းဆုိင္ရာျပႆနာျဖစ္သည္။ သမဂၢမွာ ေပၚလစီနယ္ပယ္မွ ဖယ္ထုတ္ျခင္းခံထားရေသာ သာမန္မိတ္ျဖစ္ေဆြျဖစ္အသင္းမွ်သာေလာ။ သုိ႔မဟုတ္ ေက်ာင္းသားထု၏ လုိအင္ဆႏၵႏွင့္ သေဘာထားအျမင္ကို တရား၀င္ထုတ္ေဖာ္ခြင့္ရေသာ အဖြဲ႕အစည္းေလာ...။ လႊတ္ေတာ္က အဆုံးအျဖတ္ေပးရေတာ့မည္ျဖစ္ပါသည္။ ‘လူမတူ မူႏွင့္ညိႇ၊ မူမတူ သမုိင္းႏွင့္ညိႇ’ဆုိေသာ စကားႏွင့္အညီ ‘သမုိင္းထဲက သမဂၢ’ ကိုျပန္ၾကည့္ၾကဖုိ႔လုိၿပီထင္ပါသည္။

သမုိင္းထဲက သမဂၢ

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံဥပေဒ အတြဲ ၄‘(The Burma Code Volume IV)ကုိ အကုိးအကားျပဳပါမည္။ ဤစာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာ ၁၉၀ တြင္ရန္ကုန္တကၠသုိလ္အက္ဥပေဒ’(The University of Rangoon Act, Burma Act IX 1920)ရွိသည္။ ဤဥပေဒ၏ ပုဒ္မ ၁၁ပုဒ္မခြဲ(၁)မွာ ‘တကၠသိုလ္ ေကာင္စီ’၏ ဖြဲ႕စည္းပုံျဖစ္ပါသည္။ တိက်ခုိင္မာေစရန္ မူရင္းအတုိင္း ေဖာ္ျပပါမည္။

11-(1) The Council Shall be Composed of

(a)..........................................................................................................................................................................

(k)Two graduates, not being members of the university staff or Students in the university, nominated by the Executive Council of the Rangoon University Students' Union. Such members shall hold office for a period of one year and Shall be eligible for reappo-intment,

အဆုိပါ ဥပေဒပုဒ္မ၁၁၊ ပုဒ္ မခြဲ(၁)၊ ပုဒ္မခြဲငယ္(k)သည္ပင္ တရား၀င္ေဖာ္ျပေသာ ေက်ာင္း သားသမဂၢ၏ ကုိယ္စားျပဳခြင့္ျဖစ္ ပါသည္။ ‘‘ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၊ အလုပ္ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွ အမည္စာရင္း တင္သြင္းေသာ တကၠသိုလ္၀န္ ထမ္းမဟုတ္သူ၊ တကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားလည္းမဟုတ္သူ ဘြဲ႕ရႏွစ္ဦး’’ဟူ၍ အတိအက်အဓိပၸာယ္ရပါသည္။(၁၉၅၇ မႏၲေလး တကၠသုိလ္အက္ဥပေဒပုဒ္မ၁၁ ပုဒ္မခြဲ(ဋ)တြင္လည္း ‘‘မႏၲေလး တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သမ ဂၢအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွ  အ မည္စာရင္းတင္သြင္းေသာ ဘြဲ႕ရ ႏွစ္ဦး’’ဟူ၍ ေဖာ္ျပထားသည္)ဆုိ ခဲ့ပါ‘‘ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အက္ဥပ ေဒပုဒ္မခြဲငယ္(I)တြင္ ဆရာသမဂၢ (ဆရာအစည္းအ႐ုံး)၏ ကုိယ္စား ျပဳခြင့္ကုိ ယခုလုိ ဆက္လက္ေဖာ္ ျပထားပါသည္။

(I)One member,(not being a member of University staff or a Student in the University)elected by the all Burma Teacher's Association ‘‘ဗမာႏုိင္ငံလုံးဆုိင္ရာဆရာမ်ားအ စည္းအ႐ုံးမွ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေသာ တကၠသုိလ္၀န္ထမ္းမဟုတ္သည့္၊ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားလည္းမဟုတ္သည့္ အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦး’’ဟု အတိအက်အဓိပၸာယ္ရပါသည္။

သမုိင္းျပန္လွန္ရလွ်င္ ဆုိခဲ့ ၿပီးေသာ ပုဒ္မခြဲငယ္(k)ပါေက်ာင္းသားသမဂၢ၏ ကုိယ္စားျပဳခြင့္ကို လြယ္လြယ္ႏွင့္ ရခဲ့သည္မဟုတ္ ပါ။ ၁၉၃၆ဒုတိယေက်ာင္းသားသ ပိတ္အၿပီီး ကုိႏု၊ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ဦးေဆာင္ေသာ ေက်ာင္းသားလႈပ္ ရွားမႈအဆက္ဆက္ကိုျဖတ္သန္း ၿပီးမွ ‘၁၉၃၉ျပင္ဆင္ခ်က္’ျဖင့္တကၠသုိလ္ေကာင္စီတြင္ သမဂၢကိုယ္စားလွယ္စတင္ပါ၀င္ခြင့္ရလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အထက္တြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ပုဒ္မခြဲငယ္(k)မွာ ‘၁၉၅၁ ျပင္ ဆင္ခ်က္’ျဖစ္ပါသည္။ တစ္ဆက္ တည္းေဖာ္ျပရလွ်င္ အိမ္ေစာင့္အ စုိးရလက္ထက္တြင္ ‘၁၉၅၉ျပင္ ဆင္ခ်က္’ ျဖင့္ ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ ရရွိခဲ့ေသာဆုိခဲ့ ပါအခြင့္အေရးမွာ ဖ်က္သိမ္းခံခဲ့ရ သည္။ ‘တကၠသိုလ္ေကာင္စီတြင္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ကုိယ္စား လွယ္အမည္စာရင္းတင္သြင္းခြင့္ မရွိေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းသားတစ္ရပ္ လုံးက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ရ မည္’ ဟု ျပင္ဆင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဤတြင္ မ်က္ေမွာက္ေခတ္အစုိးရ လႊတ္ေတာ္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီတုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၾကရမည္မွာ ‘ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ကိုေအာင္ဆန္းတုိ႔ ႀကိဳးပမ္းမႈေၾကာင့္ရလာေသာအက်ဳိးရလဒ္ကုိ ကုိယ္္စားျပဳၾကမည္ေလာ(သုိ႔မဟုတ္) အိမ္ေစာင့္အစုိးရေခါင္းေဆာင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း၏ျပင္ဆင္ခ်က္အတုိင္းရပ္တည္မည္ေလာ’’ဆုိသည့္ ‘မူ’ပုိင္းဆုိင္ရာေရြးခ်ယ္မႈျဖစ္ပါသည္။

ကုိယ္စားျပဳမႈ ျပႆနာ

‘‘ႏုိင္ငံေရးဆုိတာ အသည္းကြဲတတ္ပါတယ္ဗ်ာ’’ဆုိေသာ မိတ္ေဆြပန္းခ်ီဆရာေ၀ခ်စ္ကို၏ စကားမွာမွန္မ်ား မွန္ေနေရာ့သလားမသိပါ။ ဤရက္ပုိင္းအတြင္း စာေရးသူအေနႏွင့္ ‘‘အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒျပင္ဆင္ေရး’’ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းစရာေတြ အေတာ္ႀကဳံလုိက္ရသည္။ အမွန္စင္စစ္ ေရွ႕ပုိင္းတြင္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ပါတီမွာ စာေရးသူေလးစားေသာ  ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံႀကီးမွ ေပါက္ဖြားလာေသာ ပါတီျဖစ္၍ တန္ဖုိးထားေလးစားရသလုိ ပါတီဥကၠ႒ဆုိလွ်င္လည္း ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ အထူးေမွ်ာ္လင့္အားထားေနရေသာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ထက္ ပါတီ၀င္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာစာေရးသူ၏  ငယ္ေပါင္းမိတ္ေဆြေတြ။ တခ်ဳိ႕ဆုိလွ်င္  သာမန္မိတ္ေဆြ သက္သက္မဟုတ္။   ေက်ာင္းသားဘ၀ကတည္းက လက္တြဲခဲ့ၾကေသာ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၊ ငတ္ေဖာ္ငတ္ဖက္၊ ေျပးေဖာ္ ေျပးဖက္။ ယခုအသက္(၆၀) ေက်ာ္အထိလည္း ကုိယ့္ထမင္း ကုိယ္ခ်က္စားရင္း စည္ပင္ရိပ္သာတြင္ ဒုကၡခံေဖာ္ခံဖက္ေတြျဖစ္ေနၾကဆဲပင္။ ျဖစ္ႏုိင္လွ်င္ သူတုိ႔ႏွင့္ သေဘာထားမကြဲခ်င္ပါ။ သုိ႔တေစ အမ်ားႀကီးျငင္းခုံၾကရသည္။ ခြန္းႀကီးခြန္းငယ္ေျပာရသည္မ်ားပင္ရွိသည္။

‘‘မင္းေဆာင္းပါးက ဒုိ႔ပါတီနဲ႔ ေက်ာင္းသားကုိ ရန္တုိက္ေပးတာ ပဲကြ’’ 7Day ႏွင့္ The Voive ပါ ‘‘ပေဒသာစုံမွ ဆႏၵညီၫြတ္ေရး ဗိမာန္သုိ႔’’ ေဆာင္းပါးကို ရည္ၫႊန္း  ၿပီး သူငယ္ခ်င္းက စြဲခ်က္တင္သည္။

‘‘ဟုတ္လား။ မင္းတို႔ပါတီနဲ႔ ေက်ာင္းသားကို ရန္တုိက္ေပးသ လိုျဖစ္သြားသလား။ ဒါဆုိရင္ ေတာ့ ငါနဲ႔မဆုိင္ဘူး။ မင္းတုိ႔ပါတီ ရဲ႕ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ပဲဆုိင္တယ္’’

စာေရးသူက ျပန္ပက္သည္။ သူငယ္ခ်င္းက ခြန္းတု႔ံျပန္သည္။

  ‘‘ေနပါဦး။ ေက်ာင္းသားသမဂၢက ေရြးခ်ယ္တဲ့ကုိယ္စားလွယ္ဆုိေတာ့ သမဂၢ၀င္မဟုတ္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို မင္းထည့္မစဥ္းစားေတာ့ဘူးလား’’

‘‘ဒါဆုိရင္ေတာ့ ငါေျပာမယ္။ သမိုင္းကို ၾကည့္။ သမုိင္းကိုသိ။ ဒါပဲ’’

စာေရးသူျပန္ေအာ္မိသည္။ စိတ္လည္း  အေတာ္ပ်က္သြား သည္။ ထုိသူငယ္ခ်င္းမွာ သမုိင္း ကိုမသိသူမဟုတ္။ သမုိင္းျဖစ္စဥ္ ထဲတြင္ ကုိယ္တုိင္ပါ၀င္ခဲ့သူျဖစ္ သည္။ သူသိရေပလိမ့္မည္။ သိဖို႔ ေကာင္းသည္။

မွန္ပါသည္။ ၁၉၃၁ခုႏွစ္က အတည္ျပဳခဲ့ေသာ ‘‘ရန္ကုန္တကၠ သုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢဖြဲ႕ စည္းပုံစည္းမ်ဥ္း’’အရ ေက်ာင္း သားတုိင္း သမဂၢအဖြဲ႕၀င္မဟုတ္ ေသးပါ။ ၀င္လုိမွ ၀င္ႏုိင္သည္။ Voluntaryျဖစ္သည္။ ေက်ာင္း သားသမဂၢအမႈေဆာင္အဖြဲ႕ကုိမူ သမဂၢ၀င္ေက်ာင္းသားမ်ား၏ မဲႏွင့္ ေရြးခ်ယ္ၾကရသည္။ ဤအခ်က္ကို အေၾကာင္းခံၿပီး ၁၉၅၃ခုႏွစ္ တကသေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပႆနာႀကဳံခဲ့ရဖူးသည္။ ထုိစဥ္ကာလ ဖဆပလအစုိးရႏွင့္ နီးစပ္ေသာ DSO ေက်ာင္းသားအဖြဲ႕က သမဂၢအဖြဲ႕၀င္မဟုတ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ၀င္ေၾကးေငြေပးသြင္းေစၿပီး သူတုိ႔အဖြဲ႕အတြက္ မဲလာထည့္ခုိင္းၾကသည္။ ဤသည္ကုိ ၿပိဳင္ဘက္တုိးတက္ေက်ာင္းသားမ်ားက ေတြ႕၍ မဲပုံး႐ုိက္ခြဲရာမွ ေရြး ေကာက္ပြဲပ်က္ရေတာ့သည္။ သုိ႔ အတြက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ဤသုိ႔ ေသာ ျပႆနာမ်ဳိးေနာက္ထပ္မ ျဖစ္ေစရန္ ‘‘ေက်ာင္းသားတုိင္း သမဂၢ၀င္ျဖစ္ရမည္။ သမဂၢ၀င္ ေၾကးသုံးက်ပ္ကုိ ေက်ာင္းလခစ သည္မ်ားႏွင့္အတူ တစ္ၿပိဳင္နက္ တည္း ေကာက္ခံေစရမည္’’ဟု ဆုံး ျဖတ္ခဲ့့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထုိစဥ္မွစ၍ တကသမွာ ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လုံး၏ မဲ ဆႏၵျဖင့္ တရား၀င္ကုိယ္စားျပဳမႈ အာဏာအပ္ႏွင္းထားေသာအဖြဲ႕ အစည္းျဖစ္လာခဲ့သည္။ ေက်ာင္း သားလႊတ္ေတာ္သေဘာဟုဆုိႏုိင္ ပါလိမ့္မည္။ ေရြးေကာက္တင္ ေျမႇာက္ခံရေသာ တကသအဖြဲ႕ တြင္ မိမိလုိလားႏွစ္သက္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္ပါသည္ျဖစ္ေစ မပါသည္ျဖစ္ေစ ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းတက်တက္လာေသာ အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္၍ အသိအမွတ္ျပဳၾကရမည္သာျဖစ္ပါသည္။ သို႔အတြက္တကၠသိုလ္ေကာင္စီအဖြဲ႕၀င္ေရြးခ်ယ္ရာတြင္ ေက်ာင္းသားထုတစ္ရပ္လုံး မဲဆႏၵျဖင့္ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ တကသမွပင္ အမည္စာရင္းတင္သြင္းခြင့္ရွိရမည္မွာ သဘာ၀က်သည္။ ဒီမုိကေရစီနည္းက်ျဖစ္သည္ဟုဆုိရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားက ေရြးခ်ယ္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္၊ ဆရာမ်ားက ေရြးခ်ယ္ေသာ ကုိယ္စားလွယ္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ဆုိသည္ကုိ မည္သည့္မွတ္ေက်ာက္ျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ၾကမည္နည္း။ ေရြးေကာက္ပြဲ မွလြဲ၍ အျခားမရွိဟု သေဘာရပါ သည္။ ‘‘ဘာေၾကာင့္မ်ားေနာက္ ထပ္အခ်ိန္ကုန္ လူပန္းအလုပ္ပ်က္စရိတ္တက္ခံ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ၾကဦးမည္နည္း’’

သမဂၢထဲက သမုိင္း

 သမုိင္းထဲက သမဂၢအေၾကာင္းကို သိမွ ၾကည့္မွ သမဂၢထဲက သမုိင္းကို တန္ဖုိးထားေလးစားတတ္ပါလိမ့္မည္။ သမုိင္းသင္ခန္းစာမ်ားကိုလည္း မွန္မွန္ကန္ကန္ထုတ္ယူႏုိင္လိမ့္မည္ဟု သေဘာရသည္။

  ေျပာၾကစတမ္းဆုိလွ်င္ေက်ာင္းသားသမဂၢသမုိင္းသည္ ပင္ အမ်ဳိးသားလြတ္လပ္ေရးႀကိဳး ပမ္းမႈသမုိင္း၏ အေရးႀကီးေသာ အစိတ္အပုိင္းတစ္ခုဟု ဆုိႏုိင္ ေလာက္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေရး ဗိသုကာအမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ႀကီး   ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေက်ာင္းသားလူူငယ္ဘ၀ဆုိလွ်င္ သမဂၢထဲက သမုိိင္းတြင္ အထင္အ ရွားပါရွိၿပီးျဖစ္သည္။ ရဲေဘာ္သုံး က်ိပ္၏အစ ျပည္ပအကူအညီရွာ ေဖြေရးခရီးစဥ္ဆုိလွ်င္လည္း တ ကသအေဆာက္အအုံအေပၚထပ္ အစည္းအေ၀းတစ္ခုမွ စတင္ခဲ့ သည္ဟု မွတ္သားရရာ ျမန္မာ့တပ္ မေတာ္၏ သေႏၶသားမွာ သမဂၢရင္ ခြင္ထဲမွ ေပါက္ဖြားလာသည္ဟူ၍ ပင္ ဆုိႏုိင္ေလာက္ပါသည္။

သုိ႔ႏွင့္တုိင္ သမဂၢထဲက သ မုိင္းတြင္ ဆုိခဲ့ပါဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားစ ရာမ်ားသာမက ခါးသီး၊ နာ ၾကည္း၊ေနာင္ၾကဥ္စရာသင္ခန္း စာမ်ားလည္း မနည္းမေနာရွိခဲ့ သည္သာျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ဦး ၁၉၄၈ခုႏွစ္မွာပင္ ‘ဗကသ’အမည္ျဖင့္ေတာခုိသြားခဲ့သည္မ်ား၊ တစ္ဖက္မွလည္း  ေက်ာင္းသားရဲေခါင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားဖြဲ႕ၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ထဲပါသြားခဲ့သည္မ်ား...။ စစ္ေအးေခတ္၏ ႏုိင္ငံေရးပဋိပကၡမ်ားထဲတြင္ ေက်ာင္းသား လူငယ္ေတြေျမစာပင္ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ အက်ဳိးဆက္ကား ေခတ္အ ဆက္ဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အစုိးရမ်ားအား ယုံၾကည္မႈေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ရျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ အစုိးရက ေက်ာင္းသားကို မယုံ၊ ေက်ာင္းသားကအစုိးရကုို မယုုံႏွင့္ သံသယအစုိင္အခဲေတြ သက္ဆုိးရွည္ခဲ့ရသည္။ စစ္ေအးတုိက္ပြဲအက်ဳိးဆက္ ျပည္တြင္းစစ္သမုိင္းႀကီး၏ အရိပ္အမည္းမ်ား တကၠသုိလ္စာသင္ခန္းမ်ားအထိ  ေရာင္ျပန္ဟပ္ခဲ့ရသည္။

ကမၻာတြင္ စစ္ေအးတုိက္ပြဲ ဆံုးခန္းတုိင္ခဲ့သည္မွာ ရာစုတစ္ စိတ္ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လည္း ျပည္တြင္းစစ္ ‘ခ်သမုိင္း ႀကီး’ကို အဆုံးသတ္ၾကဖုိ႔ အခ်ိန္ တန္ပါၿပီ။ စစ္ေအးေခတ္သံသယ မ်ားကို ဖယ္ရွားၿပီး ေက်ာင္းသား ႏွင့္အစုိးရၾကား ျပန္လည္ရင္ၾကား ေစ့ၾကရပါေတာ့မည္။ ဤအတြက္ ႏွစ္ဖက္လုံးက ႀကိဳးစားၾကရပါလိမ့္မည္။ အထူးသျဖင့္ လူႀကီးမ်ားျဖစ္ ေသာ အစုိးရဘက္တြင္ ပုိတာ၀န္ရွိ သည္။ (ဤေနရာတြင္ အစုိးရဆုိ သည္မွာ တည္ဆဲအစုိးရကုိသာမက  ေနာင္အစုိးရျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိသည့္ ႏုိင္ငံေရးပါတီမ်ားကိုပါဆုိလုိသည္။) စစ္ေအးေခတ္သံသယမ်ားျဖင့္ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားကို ပိတ္ပင္တားဆီးကန္႔သတ္သည္မ်ဳိးမလုပ္သင့္မလုပ္အပ္ေတာ့ပါ။ ေက်ာင္းသားမ်ားဘက္မွလည္း ပညာတတ္လူငယ္မ်ားပီပီေခတ္ေရစီးကို သေဘာေပါက္နားလည္ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္၏ တူ႐ူခ်က္မွာ‘‘စစ္ႏွင့္ေတာ္လွန္ေရး’’မဟုတ္။ ‘‘ပညာႏွင့္တည္ေဆာက္ေရး’’ ဆုိသည္ကုိ ႏွလုံးသြင္းႏုိင္ရပါလိမ့္မည္။ စာေရးသူအေနႏွင့္ လက္ရွိ ‘‘အမ်ဳိးသားပညာေရးဥပေဒ’’ မွာပင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ေပ်ာက္ဆုံးေနေသာ ေက်ာင္းသားႏွင့္အစုိးရၾကား ယုံၾကည္မႈကို ျပည္လည္ရရွိေစခ်င္သည္။ ႀကိဳးစားေပးၾကပါဟုလည္း  ေမတၱာရပ္ခံအပ္ပါသည္။

FBမွ ကူယူေဖာ္ျပပါသည္။