ေသြးစြန္းေသာ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ ၇.၇.၂၀၁၅

ေေေေေ

     ေသြးစြန္းေသာ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္

• 
• 

Details

Category: စာဖတ္ခန္း

Published on Tuesday, 07 July 2015 01:18

Written by တင္ညြန္႔

ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့သူတိုင္း၊ တကၠသိုလ္တက္ဖူး သူတိုင္း၊ ကိုယ္တိုင္ တကၠသိုလ္မတက္ဘူးေပမယ့္ ကိုယ့္သားသမီးေတြ တကၠသိုလ္ေရာက္ဖူးသူတိုင္း မေမ့သင့္၊ မေမ့အပ္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ရွင္းရွင္ေျပာရရင္ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕ ေက်ာင္းသားၿဖိဳခြဲေရးနဲ႔ သမဂၢဖ်က္ ဆီးေရးကို စနစ္က်စြာလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ေသြးေျမက်ခဲ့ရတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ သို႔မဟုတ္ ဆဲဗင္း ဂ်ဴလိုင္ မေမ့ႏိုင္စရာ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္အေပါင္းအပါေတြ အာဏာသိမ္းတယ္။ ေက်ာင္းသား သမဂၢေတြအားလံုး (ဗကသ၊ တကသ၊ ရကသ) ေတြအားလံုး စစ္အာဏာရွင္အုပ္စုကို ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ဆန္႔ က်င္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းအစိုးရကလည္း ေက်ာင္းသားထုထဲမွာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြေရာက္ေနၿပီဆိုၿပီး အဆံုးစြန္ ေခ်မႈန္းေရးကို ျပင္ဆင္တယ္။ တကၠသိုလ္ေကာင္စီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တယ္။ တကၠသိုလ္မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ ခ်ဳပ္ခြင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ ႐ုပ္သိမ္းခံရတယ္။ တကၠသိုလ္ထဲကို စစ္ဗိုလ္ေတြေရာက္လာတယ္။ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီေနရာေတြ ၀င္ယူတယ္။ အလိုေတာ္ရိပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးကာက စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီး အသားထဲက ေလာက္ထြက္တယ္။
ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ေက်ာင္းသားေတြ လိုက္နာဖို႔ဆိုၿပီး စည္းကမ္းခ်က္ ၂၂ ခ်က္ ထုတ္ျပန္ တယ္။ ဖိႏွိပ္မႈကို လက္မခံခ်င္တဲ့ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္ ၆ ရက္မွာ စစ္အစိုးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲကို ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ထဲမွာစလုပ္တယ္။ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန႔မွာ ဆႏၵျပပြဲဆက္လုပ္တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ လူစုခြဲခ်ိန္မွာ သမဂၢအေဆာက္အအံုထဲ ရဲေတြအလစ္၀င္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေတြကို ဆြဲေခၚသြားတယ္။ သမဂၢကို၀ိုင္းထားလိုက္ၾကတယ္။
အဲဒီညေနမွာပဲ တပ္ရင္း ၄ က စစ္ကား ၂ စီး စစ္သားေတြ အျပည့္နဲ႔ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကို ေရာက္လာ တယ္။ တပ္ရင္း ၄ ဆိုတာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္။ သူတို႔ကိုင္ထားတဲ့ ေသနတ္ေတြက တစ္ခါမွာ ထုတ္မသံုးရေသးတဲ့ အသစ္စက္စက္ ဂ်ီသရီးေတြ။ အဲဒီတပ္ေတြကို ဦးစီးလာတဲ့သူေတြက တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယ ဗိုလ္မွဴးႀကီး လွျမင့္နဲ႔ ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး စိန္လြင္။ စိန္လြင္ဆိုတာ ၈၈ မွာ နာမည္ေက်ာ္သြားတဲ့ သားသတ္သမား ေပါ့။
သမဂၢကိုျပန္ရေရးအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ ေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ အမ်ားႀကီး။ တကၠသိုလ္ ရိပ္သာလမ္းေပၚကေန စစ္သားေတြ ဒူးေထာက္ၿပီး ေသနတ္ေတြနဲ႔ ၃ မိနစ္၊ ၄ မိနစ္ေလာက္ ဆက္တိုက္ဆြဲတာ။ တစ္ဗိုင္းဗိုင္း လဲက်ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအမ်ားႀကီး။ ဒါေပမဲ့ စစ္တပ္က ေၾကညာတာ ၁၇ ဦးတည္းပါတဲ့။ ဂ်ီသရီးေတြနဲ႔ ၃ မိနစ္ ၄ မိနစ္ပစ္အား စဥ္းစားသားၾကည့္ေပေတာ့။ အဲဒီည မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းက ျမန္မာ့အသံကေန ေက်ာင္းသားေတြကို "ဓား ဓားခ်င္း၊ လွံလွံခ်င္းရင္ဆိုင္မယ္" ဆိုၿပီး စိန္ေခၚသြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႔ ဇူလိုင္ ၈ ရက္ မိုးမလင္းမီ အခ်ိန္မွာ သမဂၢအေဆာက္အအံုကို ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ခြဲလိုက္တယ္။
ေနာက္ပိုင္း သမဂၢကို ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ခြဲတာ သူပါ၊ ငါပါဆိုၿပီးေတာ့ အျပစ္ေတြ လႊဲခ်ၾကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို ေသနတ္နဲ႔ပစ္တာ၊ သမဂၢကို ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ခြဲတာ ဘယ္သူပါဆိုတာ ေျပာစရာကိုမလိုတာ။ ထင္ရွားေနတာပဲ။ ဒီအလုပ္ေတြကို စစ္တပ္နဲ႔ အာဏာရွင္ေတြကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွလုပ္ႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာပဲ။
မွတ္ခ်က္ -
“ယခုျဖစ္ပ်က္သည့္ ကိစၥသည္ ေက်ာင္းသားကိစၥ တစ္ခုတည္း မဟုတ္ဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးပေရာဂအေမွာင့္မ်ား ဖမ္းစားတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရိပ္စားမိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို အေျပာဘ၀မွာ နစ္မြန္းေစျခင္းအားျဖင့္ အလုပ္ပ်က္ကြက္ေအာင္ ရည္စူးၿပီး တမင္လုပ္ေနၾကတယ္ ဆိုလၽွင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ထပ္ ဘာမွ မေျပာလိုပါဘူး။ အနည္းဆုံး ဒါးကိုဒါးခ်င္း၊ လွံကိုလွံခ်င္း ဆိုင္ဘို႔သာရွိပါေတာ့တယ္” ဟု ဇူလိုင္ ၈ ရက္ေန႔ ည ၇ နာရီတြင္ ဗိုလ္ေန၀င္းသည္ ျမန္မာ့အသံမွတစ္ဆင့္ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။
၆.၇.၂၀၁၅

ေမာကၡပညာေရးမဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။